Po upadku Adama i Ewy Bóg "umieścił cheruby i płomienisty miecz wirujący, aby strzegły drogi do drzewa życia" przy bramie, która znajdowała się na wschód od Ogrodu Eden (Rdz 3:24). Jeśli ktoś chciał wejść do Edenu musiał iść w stronę zachodnią.
Gdy później Bóg nakazuje Izraelitom zbudować Przybytek - jego wejście umieszczone jest ustawione na wschód i strzeżone przez cherubiny wyhaftowane na bramie i zasłonach (2 Mj 26:1). To oczywiście wskazywało na historię pierwszych ludzi wygnanych z ogrodu Eden i widok utraconego raju.
Wędrówka na wschód jest podążaniem poza Ogród i poza Eden. Podążanie na zachód jest powrotem do Ogrodu. W całej Biblii często pojawia się ta analogia.
Kain jest wypędzony przez Boga do ziemi Nod na wschód od Edenu (1 Mj 4:16). Lot podąża na wschód i osiedla się koło Sodomy (1 Mj 13:11). Kiedy Izraelici opuszczają Egipt okrążają Moab i przecinają rzekę Jordan od strony wschodniej. Idą więc na zachód. To pokazuje, że zajęcie przez Izrael ziemi płynącej w mleko i miód jest jak powrót do Ogrodu. Później gdy Izrael dostaje się do niewoli, idzie znów na wschód (od Ogrodu i obecności Bożej).
W Nowym Testamencie czytamy, że Mędrcy przybywają ze wschodu na zachód, szukając Jezusa – prawdziwe drzewo życia.
