czwartek, 8 września 2011

Przywództwo czy "nieokreślone prowadzenie Ducha" ?

Jedną z najważniejszych potrzeb każdego powstającego oraz funkcjonującego kościoła są powołani do tej funkcji przywódcy.

Niektórzy w historii chcieli uniknąć Bożego zarządzenia kościołem zastępując przywództwo jakimś nieokreślonym prowadzeniem Ducha. Z czasem prowadziło to do anarchii i zniszczenia owych kościołów. Oczywiście tego typu dążenia to niedojrzałość. Bóg określił w jaki sposób kościół powinien być zarządzany – Dz. Ap. 14:23.

Z powodu grzech nie lubimy jednak podległości, nie lubimy aby ktokolwiek nami zarządzał. Dzieci nie zawsze lubią rodzicielskie zasady, członkowie kościoła chcieliby sami określać zasady w nim panujące, a niektórzy obywatele chcieliby w ogóle rozwiązać rząd. Biblia sprzeciwia się anarchii i samowoli w każdej ustanowionej przez Boga instytucji (rodzina, kościół, państwo).

Przywództwo jest szalenie ważne. Ludzie przychodzą lub odchodzą z kościołów z powodu stanu moralnego, nauczania jego przywódców. Często kondycja zboru zależy od charakterystyki jego przełożonych. Wiele problemów w zborach dałoby się uniknąć gdyby przywódcami byli właściwi ludzie. Dlatego każdy z pastorów powinien dbać o osobistą dyscyplinę, prowadzenie pobożnego życia, zaś każdy z członków kościoła powinien modlić się o swoich pastorów/księży.

Grzechem jest zarówno dyktatorskie panowanie nad stadem jak i abdykowanie od sprawowania przywództwa w kościele przez tych, którzy powinni podejmować decyzje. Oczywiście odpowiedzialności związane z przywództwem są podzielone, nie każdy starszy zboru powinien wykonywać te same czynności (1 Tm 5:17). Mimo to wszyscy starsi (spotykający i modlący się razem) są odpowiedzialni za funkcjonowanie kościoła.

Oto kilka podstawowych odpowiedzialności starszych:

1. Zarządzanie kościołem (1 Pt 5:1-2, Rzym 12:8, 1 Kor 12:28)
2. Modlitwa o kościół (Dz. Ap. 6:4)
3. Nauczanie i zwiastowanie Słowa Bożego (Ef 4:11-12, 1 Tm 5:17)
4. Udzielanie chrztu i sprawowanie Wieczerzy Pańskiej (Mt 28:19-20, 1 Kor 11:23-26).
5. Praktykowanie dyscypliny kościelnej (1 Kor 5:1-5)
6. Modlitwa o chorych (Jk 5:14-15)