Na zwiastowanie proroka Jonasza nawraca się cała Niniwa: mieszkańcy oraz sam król. Jednak pokuta i jej zewnętrzny wyraz dotyczą nie tylko ludzi.
(7) Na polecenie
króla i jego dostojników ogłoszono taki rozkaz: Ludzie i zwierzęta, bydło i
owce niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i niech nie piją wody! (8)
Niech włożą włosiennice, zarówno ludzie jak i bydło, i niech żarliwie wołają do
Boga, niech każdy zawróci ze swojej złej drogi i od bezprawia, własnoręcznie
popełnionego. (9) A może Bóg znów się użali i odstąpi od swojego gniewu, i nie
zginiemy. (Jonasza 3:7-9)
Dekret króla dotyczy również zwierząt (3:7). Nawet zwierzęta biorą
udział w zbiorowej pokucie. Zamiast siodeł, uprzęży i wodzy zwierzęta będą
nosić szaty pokuty. Zabawnie jest wyobrażać sobie te domowe i hodowlane zwierzęta ubrane w wory wraz ze
swoimi panami. Ale one również uczestniczą w ważnej teologicznej lekcji. Wydaje
się, że król Niniwy robił więcej niż sam rozumiał.
W
Biblii zwierzęta są zawsze obrazami lub symbolami ludzkości. Różne rodzaje
zwierząt symbolizują różne rodzaje ludzi. Np. zwierzęta nieczyste symbolizowały
pogan w Starym Testamencie. Zakaz ich spożywania oznaczał zakaz przejmowania nie-żydowskich
zwyczajów i wierzeń (nie chodziło tu o zdrowotną dietę). Salomon pisze, że mamy uczyć się od mrówki i borsuka.
W
Nowym Testamencie Pan Jezus jest nazywany Barankiem Bożym, lwem z pokolenia Judy. Herod
nazywany jest lisem. Mamy być sprytni jak węże, lecz niewinni jak gołębica. Pan Jezus ostrzegał przed rzucaniem pereł przed wieprze (mówił o pewnych ludziach). Fałszywi nauczyciele są przyrównani
do wilków. Ci, którzy wracają do starego życia sprzed nawrócenia są przyrównani
do świń oraz psów. Życie
ludzi i zwierząt jest zawsze ze sobą powiązane, ponieważ zwierzęta uczestniczą
w losach ludzi.
W
Księdze Rodzaju 3, przekleństwo, które wchodzi na świat z powodu grzechu Adama,
spada na całe stworzenie, łącznie ze zwierzętami. Zwierzęta doświadczają sądu z
powodu grzechu człowieka podczas potopu, giną z powodu grzechów faraona, są
zabijane w systemie ofiarniczym z powodu grzechu człowieka. Kiedy
właściciel zaniedbuje opiekę nad psem, chomikiem lub kotem, zwierzęta chorują
lub umierają. Kury trzeba nakarmić, krowę
wyprowadzić na łąkę, konia wyprowadzić na wybieg…
Istnieje związek między koroną stworzenia, człowiekiem, a resztą stworzenia, za które
człowiek odpowiada jako delegowany przez Boga opiekun. Ponieważ
Adam zgrzeszył, zwierzęta również doświadczają cierpienia, strachu, śmierci
jako skutku grzechu. Jeśli jednak przekleństwo obejmuje zwierzęta, konieczne
jest odkupienie, które obejmuje także
zwierzęta. Najlepszym
przykładem tej prawdy jest to, że zwierzęta zostają ocalone z potopu. Bóg nie
tylko ocalił Noego i jego rodzinę na arce; uratował również królestwo
zwierząt.
W Liście do Rzymian 8:18-23 czytamy: (18) Albowiem sądzę, że utrapienia
teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam
objawić. (19) Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych, (20)
gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli
tego, który je poddał, w nadziei, (21) że i samo stworzenie będzie wyzwolone z
niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych. (22) Wiemy bowiem, że
całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd. (23) A nie tylko ono,
lecz i my sami, którzy posiadamy zaczątek Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując
synostwa, odkupienia ciała naszego.
Wydaje
się, że Paweł tutaj naucza, że zwierzęta i cała reszta stworzenia wzdychają za
pragnieniem odkupienia. Biblia mówi o nowym, odkupionym stworzeniu, o zmartwychwstaniu,
którego częścią są również zwierzęta. Jest
wiele tajemnic i pytań bez odpowiedzi, ale przynajmniej możemy powiedzieć, że
odkupienie jest pakietem o szerokich, wręcz kosmicznych wymiarach. Z
powodu tego połączenia wszystkich stworzeń z ludzkością, całkowicie właściwe
jest włączenie zwierząt w ten symboliczny akt pokuty w Niniwie. Zatem, król nie
jest głupi ani śmieszny. Jego dekret odzwierciedla prawdy z Listu do Rzymian 8 na tysiąc
lat przed napisaniem przez Pawła tego listu! Pomyślmy o tym w następujący sposób: gdyby Niniwa
była zniszczona, ucierpieliby nie tylko ludzie, ale i zwierzęta. Wszyscy byli w
tym razem. Pokuta ludzi oznacza, że zwierzęta również zostaną oszczędzone. To
nie powinno nas dziwić, jeśli rozumiemy jak to działa w Bożym świecie.