Nabożeństwo: klasa lekcyjna czy sala koncertowa?

Nabożeństwo Kościołów, które nie praktykują cotygodniowej Komunii w każdą niedzielę, przyjmuje tendencję do bycia albo klasą lekcyjną (nacisk na intelekt), albo salą koncertową (nacisk na emocje), albo spotkaniem motywacyjnym (nacisk na świadectwa). 

Społeczność Stołu Pańskiego z chlebem i winem jest zastępowana przez społeczność stołu z kawą i ciastkiem. Tymczasem pierwsze jest powołaniem i zadaniem Kościoła, zaś drugie miłym dodatkiem. 

Nabożeństwo z Komunią jest wspólnym ucztowaniem z Jezusem, odnowieniem przymierza i miłosnym dialogiem Oblubieńca (Chrystusa) z Oblubienicą (Kościołem). 

Nie tylko mówimy i śpiewamy o Bożej dobroci, ale także jej *doświadczamy i smakujemy*. 

Nie tylko słuchamy o ciele i krwi Pańskiej, lecz również *karmimy się* nimi przy Stole Pańskim.

Pomocne biblijne definicje

- John Bellingham

Oto kilka definicji, które pomogą ci uniknąć wielu fałszywych proroczych histerii: 

1. "Ostatnie dni" - cały okres między pierwszym a drugim przyjściem Chrystusa. 

2. "Izrael" - Boży lud przymierza. Według Listu do Galacjan stajemy się synami Abrahama (ludem Bożym) przez wiarę w Chrystusa. Współczesne państwo „Izrael” nie jest tym samym, co biblijna teokracja zorganizowana na Synaju. Paweł nazywa Kościół chrześcijański „Izraelem Boga”. 

3. "Millenium" - symboliczny okres 1000 lat reprezentowany przez obecny okres, w którym Jezus już panuje jako Król Dawidowy, a dom mocarza jest plądrowany, gdy Ewangelia dociera do narodów ziemi. 

4. "Świątynia" - fizyczny symbol reprezentujący obecność Boga wśród Jego ludu. Nowy Testament jasno stwierdza, że ​​ten cień Starego Przymierza wypełnia się w Chrystusie i Jego Kościele. Nie ma absolutnie żadnych biblijnych dowodów na to, że murowana świątynia zostanie kiedykolwiek odbudowana. 

5. "Ucisk" - „Wielki Ucisk”, o którym wspominał Chrystus, miał już miejsce w wojnach żydowskich w I wieku n.e. Opis Józefa Flawiusza zadziwiająco dobrze pasuje do proroctwa Jezusa w Kazaniu na Górze Oliwnej. Pan Jezus powiedział nam, abyśmy spodziewali się również ucisku w obecnym czasie. Nie ma biblijnego oczekiwania, że ​​chrześcijanie uciekną od ucisku. 

6. "Porwanie" - Kiedy Jezus powróci, chrześcijanie zostaną porwani, aby spotkać się z Nim i powitać Go w powietrzu. Następnie natychmiast powrócimy z Nim na ziemię, gdzie będzie rządził i panował na wieki. W Biblii nie ma nic, co sugerowałoby, że wstąpimy do nieba na 7 lat lub że Jezus powróci dwa razy. 

7. "Zbawienie od gniewu" - oznacza, że chrześcijanie nie staną przed wiecznym sądem w piekle. Nie oznacza to, że nie doświadczą ucisku i kłopotów tutaj na ziemi. Chrześcijanie byli prześladowani od samego początku.

8. "Antychryst" - Apostoł Jan mówi, że jest ich wielu, a nie tylko jeden. Wielu antychrystów już przyszło na świat. 

Izrael i proroctwa biblijne - Peter J. Leithart

- Peter J. Leithart

Czy studiowanie Biblii ma znaczenie - i mam tu na myśli życie w prawdziwym świecie?

Kogo obchodzi, co ktokolwiek myśli o Adamie lub Abrahamie, czy jesteś pre, post czy, a - millenistą, gdy pociski są wystrzeliwane z Izraela do Iranu i z powrotem? 

Tak, studiowanie Biblii ma znaczenie, zwłaszcza w kontekście obecnej wojny na Bliskim Wschodzie. 

Izrael istnieje jako nowoczesne państwo częściowo dlatego, że przywódcy Anglii i Ameryki zostali pochłonięci wizją przyszłości narodu żydowskiego. 

List Lorda Balfoura z 1917 r. udzielający brytyjskiego wsparcia dla „ustanowienia w Palestynie narodowego domu dla narodu żydowskiego” był owocem kilku wieków brytyjskiego chrześcijańskiego syjonizmu. 

To, co stało się znane jako Deklaracja Balfoura, było, zdaniem jednego historyka, „triumfem zarówno dla chrześcijańskiego syjonizmu, jak i dla żydowskiego syjonizmu”. 

W swojej pomysłowo zatytułowanej pracy "Arc of the Covenant" (Arka Przymierza) Walter Russell Mead twierdzi, że to samo dotyczyło Stanów Zjednoczonych: „Na długo przed pojawieniem się współczesnego ruchu syjonistycznego wśród Żydów, nieżydowscy Amerykanie, zarówno z powodów religijnych, jak i świeckich, zwrócili się ku ustanowieniu państwa żydowskiego na Bliskim Wschodzie jako ważnemu drogowskazowi na drodze do lepszego świata”. 

Trudno sobie wyobrazić, aby Stany Zjednoczone udzieliły tak żarliwego i bezkrytycznego wsparcia Izraelowi, gdybyśmy nie wierzyli, że samo istnienie Izraela wypełnia proroctwa biblijne. 

Ale to błędne odczytanie Pisma Świętego. 

Proroctwa dotyczące przywrócenia Izraela do ziemi dotyczą powrotu z niewoli babilońskiej i ostatecznie spełnienia Izraela w Jezusie i Jego ciele. 

Przyjaciele i wrogowie Izraela działają z tym, co Mead nazywa „żydocentrycznym” poglądem na Bliski Wschód. To nie jest dobre ani dla Żydów, ani dla ich sąsiadów, ani dla Ameryki. 

Jeśli dobrze zrozumiemy teologię, amerykańscy chrześcijanie będą mogli formułować mniej odruchowe, bardziej sprawiedliwe stanowisko wobec Bliskiego Wschodu. 

Czy studiowanie Biblii ma znaczenie? Obecnie nie mogłoby to mieć większego znaczenia. 

czerwiec 2025

Powszechny Kościół, powszechny chrzest, powszechna Komunia

Kościół Powszechny to wspólnota wszystkich ochrzczonych chrześcijan zgromadzonych w zborach, parafiach, Kościołach lokalnych wyznających wiarę w Trójjedynego Boga. 

Dlatego nasze myślenie o Kościele musi być powszechne. Nie możemy zachowywać się tak, jakby prawda przyszła wraz z nami: z naszą denominacją, z naszą wspólnotą lub z naszym pastorem. 

Nie możemy separować się od innych wierzących. Nie możemy charakteryzować się duchem buty, wyższości, pychy. 

Nie możemy separować od Stołu Pańskiego uczniów Chrystusa, którzy zostali ochrzczeni inną ilością wody w innym wieku lub tych, którzy inaczej wyjaśniają obecność Chrystusa w chlebie i winie. 

Wiara w powszechność Kościoła nie może być tylko sloganem na zasadzie: Wierzę w Kościół powszechny, ale nie wierzę w Stół powszechny i nie wierzę chrzest powszechny. 

Nie możemy wierzyć biblijnie w powszechność Kościoła jeśli nie wierzymy biblijnie w powszechność Bożych ustanowień w nim.

Jak spowiadać się z grzechów?

Kto może odpuszczać winy? Co ze spowiedzią? Dlaczego na naszym niedzielnym nabożeństwie mamy tzw. spowiedź powszechną, a więc wyznanie win w ciszy oraz poprzez wspólną modlitwę? Udajmy się do dwóch urywków Pisma Świętego:

 On odpuszcza wszystkie winy twoje, Leczy wszystkie choroby twoje (Psalm 103:3)

Czemuż ten tak mówi? On bluźni. Któż może grzechy odpuszczać oprócz jednego, Boga? (Ewangelia Marka 2:7)

 Oczywiste jest, że grzechy odpuszczać może tylko Bóg. Żaden człowiek nie posiada takiej mocy. Jednocześnie mamy słowa Jezusa:

 A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego. Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane (Ewangelia Jana 20:22-23).

Słowa Pana Jezusa zapisane w Ewangelii Jana oznaczają powierzenie Kościołowi autorytetu odpuszczania win. Kościół jest filarem i podwaliną prawdy (1 Tm 3:15), jest sługą i Ciałem Chrystusa (1 Kor 12:27). Pan Jezus nie określił precyzyjnie, jak ma wyglądać to odpuszczanie grzechów. Dał Kościołowi Ducha Świętego, a apostołom udzielił władzy „odpuszczania” i „zatrzymywania”. Zastosowanie tego zalecenia zmieniało się w historii. Przykładowo spowiedź indywidualna, jaką widzimy np. w Kościele rzymskokatolickim to praktyka mnichów z Irlandii i Wielkiej Brytanii. Tak zwani mnisi iroszkoccy stali się wielkimi ewangelizatorami północnej i zachodniej Europy w VI i VII wieku. I rozpowszechnili w całym Kościele spowiedź uszną przed kapłanem oraz praktykę osobistej pokuty. Wiele wieków później, w roku 1215 Sobór laterański IV wprowadził do dziś obowiązujące przepisy dotyczące spowiedzi, np. obowiązek spowiedzi przynajmniej raz w roku. Naukę i praktykę Kościoła w tym względzie pogłębił w XVI w. Sobór trydencki.

Zastosowanie słów Pana Jezusa nt. odpuszczenia i zatrzymywania grzechów (J 20:22-2; Mt 18:18) w historycznych Kościołach protestanckich (również w naszym) ma miejsce podczas wyznania grzechów i zapewnienia o przebaczeniu (absolucji). Po wyznaniu grzechów (w pozycji klęczącej) Bóg podnosi nas z kolan i pastor w imieniu Chrystusa kieruje do zgromadzonych chrześcijan słowa Pisma mówiące o odpuszczeniu win i pojednaniu z Bogiem. „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości” (1 J 1:9).

Jak rozpoznać Kościół?

Kościół jest jak roślina, która wyrasta z nasienia, a nasieniem jest Ewangelia. „Odrodzeni nie z nasienia skazitelnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które żyje i trwa na wieki” (1 P 1:23). Gdziekolwiek przychodzi Ewangelia, po niej następuje życie. Kościół wyrasta z Ewangelii. Ewangelia stoi nad Kościołem i stanowi dla niego podstawę. Ewangelia jest przed apostołami, biskupami, pastorami, ewangelistami, nie mówiąc już o szarlatanach i oszustach. „Ale chociaż my lub anioł z nieba głosimy wam ewangelię inną niż ta, którą wam głosiliśmy, niech będzie przeklęty” (Ga 1:8). Jak jednak poznać czy mamy do czynienia z Kościołem? Co go wyróżnia spośród innych wspólnot? Jan Kalwin nauczał, że kiedy chcemy kogoś rozpoznać, powinniśmy spojrzeć na jego twarz. Nie patrzymy na stopy lub łokieć. Patrzymy na głowę. 

Jeśli chcemy znaleźć prawdziwy Kościół – sprawdźmy, kto jest jego głową. Kogo się czci? Kto i jak nim zarządza, prowadzi? Czyje słowo jest rozstrzygającym i najwyższym autorytetem? Czy głoszony jest Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały? Czy łamany jest chleb i rozlewane wino przy Jego Stole? Szukajmy Jezusa, a znajdziemy Jego Oblubienicę. Jezus nie opuszcza Oblubienicy. Nie zostawia jej samej. Jest z nią. Dlatego i my – chcąc trwać w Jezusie, być przy Nim – trwajmy w osobistej modlitwie i Słowie Bożym, ale i w Kościele, wspólnocie wiary, Oblubienicy Jezusa, którą On kocha i za którą oddał życie.

Idź do Kościoła - Kendall Lankford

- Kendall Lankford

IDŹ DO KOŚCIOŁA.

„Powstańcie, błogosławcie Pana, waszego Boga, od wieku aż na wieki. I błogosławili chwalebne imię Tego, który jest wzniosły ponad wszelkie błogosławieństwo i uwielbienie.” — Księga Nehemiasza 9:5 

Uwielbienie Boga to nie rubryka, którą powinniśmy odhaczać. 

To najwyższe piękno. Najgłębsza radość. Powód, dla którego się narodziłeś. 

Istniejesz, aby wywyższać Jego imię. 

Aby błogosławić Tego, który swoim tchnieniem powołuje do istnienia galaktyki. 

Aby spotykać się z odkupionymi i smakować wieczność. 

Nie zostałeś stworzony do leniwych niedziel. 

Zostałeś stworzony, aby być uczestnikiem Jego obecności! 

Aby śpiewać, wołać, pić wino przymierza i jeść smaczny chleb przy Stole naszego Króla. 

Wstań więc. Przygotuj się. I idź do kościoła. Ukochany twojej duszy i Władca ziemskich królów czeka tam na ciebie! 

IDŹ DO KOŚCIOŁA

Przeciwko czemu protestują protestanci?

Łatwo można pomyśleć, że protestanci są definiowani przez to, czemu są przeciwni. Kiedyś podczas ewangelizacji na Głównym Mieście w Gdańsku mieliśmy tablicę z napisem „Protestanci w Gdańsku”. Niektórzy przechodnie zatrzymywali się, sądząc, że jest to akcja polityczna przeciwko rządowi. Wyraźnie bowiem w nazwie protestanci słyszymy słowo protest. Lecz określenie protestanci oznacza, że jesteśmy pro w przeciwieństwie do anty. Pomyślmy o słowie proklamacja, które oznacza publiczne oświadczenie o sprawie wielkiej wagi. Nasi ojcowie reformacji nie tyle pikietowali pod budynkami kościołów, ile zeznawali. Składali proklamację. Oczywiście protestujemy przeciwko grzechowi, podobnie jak wszyscy inni chrześcijanie, ale protest nie jest czymś, co nas definiuje.

Wierzę, aby zrozumieć

Błąd: "Myślę, więc wierzę".

Prawda: "Wierzę, aby zrozumieć" - św. Augustyn 

Wiara poprzedza poprawne poznanie. Wszelka wiedza ma początek w dostrzeżeniu, że Bóg jest źródłem wszelkiego poznania. Ludzki rozum jest dotknięty grzechem i potrzebuje oświecenia Ducha Świętego.

Jak napisał R.C. Sproul: "Objawienie dostarcza informacji, których nie można byłoby uzyskać dzięki samemu nieoświeconemu rozumowi, lecz które nigdy nie kłócą się z prawami rozumu". 

Samson - nie tylko wojownik

"Biblijny Samson jest nie tylko człowiekiem wielkiej wiary, ale także wojownikiem-kapłanem, który żyje i umiera dla swojego wielkiego Króla!" 

- Uri Brito