Interpretacja Księgi Rodzaju jest bardzo ważna szczególnie gdy udamy się do dalszych ksiąg Pisma Św.: do genealogii postaci biblijnych, szczególnie Jezusa, sięgającej do Adama, gdy dojdziemy do uzasadnienia 6 dniowego tygodnia pracy i Sabatu w 7 dzień tygodnia (Wj 20:11), do słów Jezusa o krwi Abla (Łk 11:51; Hbr 12:24) czy Ap. Pawła nawiązującego do Rdz 2-3 jako historycznych wydarzeń mających wpływ na zrozumienie nauczania Nowego Testamentu (Rzym 5:12-22; 1 Kor 11:8-9,12; 15:45; 1 Tm 2:13-14). Interpretacja Księgi Rodzaju musi więc być zsynchronizowana z innymi fragmentami Pisma. Jeśli sześć dni stworzenia, opis stworzenia i upadku Adama i Ewy są literacką przenośnią lub hebrajską poezją bez odniesienia do wydarzeń historycznych - oznaczałoby to, że zarówno Jezus jak i Ap. Paweł byli w błędzie.
Co bardzo znamienne - pozostałe części Pisma odwołują się bardzo często do Księgi Rodzaju. To właśnie ta księga spośród wszystkich starotestamentowych jest najczęściej przywoływana w Nowym Testamencie. Jest w nim ok. 200 cytatów i aluzji do Ks. Rodzaju (wiele z nich z ust Jezusa). Każda z nowotestamentowych ksiąg z wyjątkiem Filemona, 2 Jana, 3 Jana zawiera aluzje do pierwszej księgi Biblii. Z 50 rozdziałów jedynie 7 z nich nie jest przywoływane w Nowym Testamencie. Aż 50% pochodzi z rozdziałów 1-11, zaś 63% z nich dotyczy pierwszych trzech. Zatem widzimy szczególne nakierowanie na tą księgę - w całym Piśmie Św. (dane pochodzą z wykładu Paula Garnera, "Księga Rodzaju jako fundament", Poznań 2005)
Dlatego tak ważne jest jej właściwe zrozumienie.
