wtorek, 9 czerwca 2009

Na wszelkie (nie zaś niektóre) ciało

Jeśli chcemy zrozumieć co wydarzyło się w dniu Dniu Pięćdziesiątnicy powinniśmy najpierw przyjrzeć się działaniu Ducha Św. w Starym Przymierzu.

W Starym Testamencie Duch oczywiście był obecny, działał i wyposażał pewnych ludzi do pewnych zadań. Weźmy przykład Samsona. Samson był mężczyzną o niezwykłej sile i mocy. Ta siła została mu dana przez Ducha Św. Sdz 13:25. Stary Testament opisuje człowieka imieniem Besalel, który posiadał pewne zdolności potrzebne podczas budowania Przybytku. Możemy o nim przeczytać w 2 Mj 31:2-5. Duch Św. wyposażył go w tego typu umiejętności. To samo dotyczy Jozuego. Jego strategia walk i zdolności były skutkiem działania Ducha Św.

Duch Św. zstępował na pewnych ludzi, by obdarzyć ich zdolnościami do których zostali przez Boga powołani.

W Nowym Testamencie, ale jeszcze PRZED Pięćdziesiątnicą jest mowa o działaniu Ducha Św. O Janie Chrzcicielu zostało powiedziane, że „będzie napełniony Duchem Św. już w łonie matki swojej” (Łk 1:15). O matce Jana – Elżbiecie czytamy: „i Elżbieta napełniona została Duchem Św.” (Łk 1:41). To wszystko miało miejsce przed Dniem Zesłania Ducha Św. O Zachariaszu, ojcu Jana Chrzciciela jest powiedziane: „A Zachariasz, ojca jego napełnił Duch Św. więc prorokował tymi słowy...” (Łk 1:67). Podobnie mówi się o Symeonie biorącego małego Jezusa na ręce: Łk 2:25, 27.

Kiedy w Ewangeliach czytamy o uczniach Jezusa - możemy zauważyć, że ich zdolność do zwiastowania, uzdrawiania wynikała z faktu obdarowania ich przez Jezusa mocą Ducha Św. Po zmartwychwstaniu, a jeszcze przed Pięćdziesiątnicą Jezus zjawił się w pokoju uczniów i powiedział: „Weźmijcie Ducha mego”.

Pomimo tych wszystkich opisów działania Ducha Św. w ST i NT przed Pięćdziesiątnicą Jezus stwierdził, że Duch Św. "nie był jeszcze dany" - Jn 7:39.

Podobnie Jezus mówi o Pocieszycielu, że "przyśle Go dopiero wówczas gdy odejdzie" - Jn 16:7. Dał też nakaz uczniom: „A oto ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości (Łk 24:49).

Pytanie kluczowe dla zrozumienia Pięćdziesiątnicy brzmi więc: Dlaczego Jezus mówiąc o Pięćdziesiątnicy zapowiada przyjście Ducha, posłanie Ducha do chrześcijan (w czasie przyszłym) skoro Biblia jasno mówi, że Duch działał już w czasach Jezusa oraz przed Nim? Czy to nie jest sprzeczność gdy Chrystus powiedział, że Duch nadejdzie, skoro On już wcześniej tchnął Ducha na uczniów?

Odpowiedzi na to pytanie należy szukać w proroctwie Joela przywoływanego przez Piotra w Dniu Zielonych Świąt.
Dz. Ap. 2:17-18: "(17) I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało I prorokować będą synowie wasi i córki wasze, I młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, A starcy wasi śnić będą sny; (18) Nawet i na sługi moje służebnice moje Wyleję w owych dniach Ducha mego I prorokować będą".

Piotr cytuje fragment z Ks. Joela gdy tłumaczy to co wydarzyło się właśnie w Dniu Zielonych Świąt. Akcent w tym wersecie pada na ZASIĘG działania Ducha Św. Pada tu słowo: „wyleję” (nie jedynie "skropię" tu i tam, jak to było w ST). Będzie to działanie w skali do tej pory niespotykanej. Wskazuje na to również stwierdzenie na KOGO zostanie wylany Duch. Nie na kilka osób: Piotra, Pawła, ani nawet na Żydów. Piotr mówi: „na wszelkie ciało” i będą prorokować, zobaczcie kto: synowie, córki, młodzieńcy, starcy.

Nacisk jest położony na ZASIĘG, na to, że wylanie ma dotyczyć wszystkich bez względu na wiek i pochodzenie. W ST obdarowanie mocą Ducha było czymś rzadkim, a ci na których zstąpił byli ludźmi niezwykłymi powołanymi do niezwykłych zadań.

To o czym mówi Pięćdziesiątnica to podkreślenie ogółu, idei wylania, obfitości i pełni daru Ducha. Dar Ducha nie jest ograniczony do jednostek, nie jest ograniczony do Żydów, ale dotyczy wszystkich narodów (zob. Ef 2:11-22; Ef 3:1-7).

O tym świadczą słowa Piotra z w.17, który w taki właśnie sposób interpretuje m.in. występujący podczas zastąpienia Ducha dar mówienia językami. Oznacza to, że języki w Pięćdziesiątnicę związane były z wielonarodowym, wielo-językowym charakterem tego wydarzenia. Dz. Ap. 2:4-13.

Ale o tym nieco więcej w kolejnym wpisie...