W opisie Ogrodu Eden czytamy o rzece, która nawadniała Ogród, a następnie rozdzielała się na cztery odnogi wypływające na świat Rdz 2:10-14). Rzeki miały nawadniać ziemię poza Ogrodem. Stąd
ich liczba - cztery, która w Biblii jest symboliczna i nawiązuje do czterech krańców ziemi. Można ją odnaleźć także w symbolice czterech rogów ołtarza, na którym były
składane ofiary zagrzeszne, czterech twarzy i czterech skrzydeł czterech cherubów
(Ez 1:4-10), czterech stron obozu Izraela (4 Mj 2). Cztery ramiona krzyża również niczym drogowskazy pokazywały zakres ofiary Jezusa, czyli cały świat.
Pismo Święte naucza, że rzeki wypływają z tronu Boga – z góry, z
Ogrodu. Tak opisuje świat Pismo. To słownictwo Biblii. My tego języka nie
znamy ponieważ nie jesteśmy zaznajomieni z biblijną symboliką, terminologią, geografią i chronologią. Wolimy opisywać świat językiem współczesnej nauki. Biblijny obraz jest następujący: rzeki płyną z Bożej góry na cały świat do pogan z Bożego Ogrodu (Ogród znajdował się więc na wzniesieniu). Gdyby ktoś chciał wrzucić truciznę do rzeki, cały
świat byłby zatruty. Jeśli źródło jest zatrute, zatrute będzie wszystko inne.
To pokazuje, że wszystko zaczyna się od miejsca spotkania Boga z
człowiekiem, w Ogrodzie - sanktuarium, w którym Bóg przemawiał do człowieka, przekazywał mu instrukcje i pouczenie. Ogród był więc Świątynią - wzorem i punktem odniesienia dla wyglądu i symboliki Namiotu Zgromadzenia oraz Świątyni Salomona. Był miejscem spotkania
Boga z człowiekiem.
Ma to istotne zastosowanie dla chrześcijańskiego nabożeństwa ponieważ ono ustanawia
schematy w naszym życiu i w świecie. Jako Kościół jesteśmy Świątynią - miejscem, w którym Bóg pokrzepia, naucza i karmi swój Lud. Bóg w pierwszy dzień tygodnia przenosi nas na górę (Hbr 12:22-24), gdzie objawia swą chwałę, przekazuje instrukcje, ustanawia schematy, a następnie błogosławi i rozsyła w świat do naszych powołań. Potem schodzimy
z góry i przemieni z chwały w chwałę wnosimy te schematy w świecie. Rzeki płyną z Kościoła na wszystkie cztery krańce świata. Tymi rzekami jesteśmy my - chrześcijanie. Pytanie brzmi: jak czysta jest to rzeka? Jakie schematy ustanawia nabożeństwo w twoim Kościele? Czy swoją obecnością "nawadniasz" świat?
