Mateusz odnotowuje, że za
Jezusem schodzącym z góry - po wygłoszeniu przez Niego najsłynniejszego kazania w historii - idzie wielki tłum. Wyobraźcie
sobie tę scenę. Stoicie z dala i widzicie jak z góry w dół schodzi tłum ludzi
za Jezusem. Jezus i Jego uczniowie spływają jak rzeka z Edenu. W Księdze
Rodzaju czytamy, że z Ogrodu Eden spływała rzeka, która rozdzielała się na 4
odnogi. Eden znajdował więc na górze. Tu w Ewangelii Jezus, Bóg-Człowiek schodzi z Góry (niejako
z nieba) przynosząc życie, odświeżenie i uzdrowienie otaczającej ziemi. Schodzi
do ludzkich trosk, cierpień, przynosząc nadzieję.
Jezus
schodzi z góry i spotyka nieczystego trędowatego. Oczyszcza go i płynie dalej.
Przychodzi do Niego setnik z prośbą o pomoc dla sparaliżowanego sługi. Jezus podnosi
go z łóżka i płynie dalej. Przychodzi do domu teściowej Piotra i podnosi ją z
łoża gorączki, a potem udaje się dalej, by wypędzać demony i uzdrawiać chorych.
Gdziekolwiek idzie Jezus, tam pojawia się życie i zdrowie.
Jezus
jest wodą życia, rzeką z Ogrodu, która wypływa od Sanktuarium, miejsca obecności Ojca, na
cały świat, ale nieść życie. On jest rzeką z Edenu, która płynie, by
odnowić wyschniętą i spragnioną ziemię.
