Oczywiście Bóg ingeruje w rzeczywistość każdego dnia, w każdej sekundzie. On sprawia, że spada deszcz, że przyspieszenie ziemskie działa dziś jak wczoraj, że ziemia kręci się wokół słońca i wokół własnej osi, że kwiaty i drzewa kwitną, że powstają i upadają narody. Ale tu mówimy o Bożym działaniu poprzez wtórne przyczyny: prawa fizyki, logiki, przyrody, które ustanowił, poprzez ludzi, zwierzęta, których prowadzi.
Cud natomiast jest bezpośrednim działaniem Bożym, bez wtórnych przyczyn. Czyli np. jeśli lekarz poda lekarstwo choremu i ten wyzdrowieje, to Bóg leczy takiego człowieka poprzez ręce lekarza, chemików, naukowców, farmaceutów. Powinniśmy dziękować Bogu i ludziom, którzy przyczynili się do naszego uzdrowienia. Ale nie nazywam tego cudem. Natomiast jeśli lekarz oznajmia, że medycyna bezradnie rozkłada ręce, nie ma leku na daną chorobę i pacjent jest umierający, a tydzień później zostaje w sposób niewytłumaczalny uzdrowiony, mówimy o cudzie, o bezpośrednim dotknięciu Bożym.
Jeśli wzięlibyśmy nożyczki i wycięli z Biblii opisy cudów, zostaje nam moralizatorska książka, o etycznym postępowaniu i mądrościach Jezusa na wzór Buddy, Dalaj Lamy, Konfucjusza. Ale skoro istnieje Bóg to istnieją cuda. Istnienie Boga zakłada istnienie cudów. I w rzeczywistości nasza wiara opiera się na cudach: stworzenie świata, wcielenie Syna Bożego, zmartwychwstanie Chrystusa… To są cuda.
Zmartwychwstanie Jezusa jest cudem. Ale i nasze zmartwychwstanie z Nim do nowego życia jest cudem. Rodzimy się grzeszni, jesteśmy martwi w grzechach, dlatego, abyś zaufał Jezusowi, potrzebny jest nadprzyrodzone działanie Ducha Świętego. Biblia nazywa to nowym narodzeniem. Narodzenie na nowo jest cudem. Abyś uwierzył – Bóg wskrzesza grzesznika do nowego życia, dając nowe serce, a wraz z nim wiarę, przebaczenie win, pojednanie z Bogiem.
Cuda są ważne i są częścią treści naszej wiary.
