Pan jest moim Pasterzem - Ps 23:1
Dawid nie modli się wygłaszając teologiczny referat na temat tego jaki jest Bóg. Nie stwierdza: "Bóg jest Pasterzem dla owiec" - choć oczywiście jest to biblijna prawda. Problem z tym stwierdzeniem jest taki, że tak naprawdę każdy może je wypowiedzieć. Nawet niechrześcijanin. I będzie miał rację.
Dawid jednak nie pisze o Bogu jako o Pasterzu w formie wykładu teologii systematycznej. Psalm 23 rozpoczyna od słów Pan jest MOIM Pasterzem. Dlatego nie brak MI niczego.
Mówi o swojej indywidualnej więzi z Bogiem, o Bożej opiece, której sam doświadcza - przyrównując Boże działanie do postawy troskliwego, dobrego pasterza. Psalm jest pisany przez osobę, która zna Boga osobiście. Pisze w 1 osobie liczby pojedynczej. Docenia co Bóg czyni w jego życiu.
Jezus mówiąc o życiu wiecznym w Ew. Jana 17:3 wiąże go z poznaniem Ojca i Syna: "A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś".
Oczywiście poznanie Boga nigdy nie jest kompletne i pełne ponieważ Bóg jest nieskończony. Może być to jednak poznanie pewne, prawdziwe (choć cząstkowe) - dające życie.
Dawid w taki sposób znał Jahwe - jako swojego Pasterza. Bardzo wiele możemy powiedzieć nt. relacji autora z Bogiem na podstawie jego modlitwy. Powiedz mi czy się modlisz i jak się modlisz, a powiem Ci jak blisko Boga żyjesz. Modlitwa to "papierek lakmusowy" naszej duchowej kondycji. Owszem, nie jedyny (bo istnieje np. niebezpieczeństwo hipokryzji) lecz jeden z najważniejszych.
