2. Dzieci wierzących rodziców są więc słusznie chrzczone, aby zaznaczyć i zapieczętować ich realną więź z Jezusem Chrystusem, podobnie jak były obrzezywane niemowlęta w Starym Przymierzu (1 Mj 17,10-14; Kol 2,11-12).
3. Ci, którzy zostali ochrzczeni w Chrystusa dziedziczą pełnię praw w Nowym Przymierzu (Gal 3,27) i dlatego są uczestnikami wszystkich wynikających z niego przywilejów (Gal 3,26-29).
4. Sakrament Wieczerzy Pańskiej jest jednym z przywilejów, które należą do ochrzczonego Ciała Chrystusa (1 Kor 10,16-17, 1 Kor 12,13).
5. Sakramenty są znakami i pieczęciami, które obrazują duchową rzeczywistość i nie powinny być odłączane od owej rzeczywistości (Dz. Ap 22,16; 1 Kor 10,16).
6. Dlatego cały ochrzczony Kościół co do zasady posiada prawo do uczestnictwa w Stole Pańskim, ponieważ chleb i ciało są ze sobą związane (nierozłączne) (1 Kor 10,16-17). Zgodnie z Biblią, odsunięcie od Stołu jest przejawem dyscypliny (ekskomuniki), deklaracją w imieniu Chrystusa, że odsunięta osoba znajduje się pod sądem królestwa (1 Kor 5,1-8; Mt 18,15-20).
7. Wezwanie do upamiętniania podczas Wieczerzy i badania samego siebie w 1 Koryntian 11 jest zgodne z naturą sakramentów w Starym Przymierzu (2 Mj 12,14; Iz 1,10-20).
8. Owe starotestamentowe sakramenty były dostępne dla dzieci (5 Mj 16,11.14).
9. Stąd też wymagania z 1 Koryntian 11 nie mogą być użyte do pozbawienia dzieci przymierza sakramentu, ponieważ podobne żądania w Starym Przymierzu również im tego nie odbierały.
10. Gdy Ap. Paweł stawia wymaganie badania samego siebie (1 Kor 11,28), to z kontekstu wynika, że jego celem jest powstrzymanie chrześcijan od przystępowania do Stołu Pańskiego w sposób manifestujący podział. Tymczasem odsuwanie dzieci przymierza od Stołu jest samo w sobie podziałem: separuje bowiem dzieci od „dojrzałych” członków, sugerując że są obywatelami drugiej klasy w królestwie niebios (co stoi jednoznacznie w sprzeczności ze stwierdzeniem Chrystusa w Mt 19,13-14).
11. Starożytny Kościół dopuszczał dzieci chrześcijan do Wieczerzy Pańskiej (np. Cyprian, O uchybieniach, rozdz. 9,25-26). Ta praktyka została definitywnie zniesiona w ok. XII wieku w zachodnim kościele (rzymskokatolickim), głównie z powodu zabobonnego spojrzenia na istotę Mszy Św. Przerwanie tej starożytnej praktyki było jednak błędem i powinno się ją przywrócić w biblijnych reformowanych kościołach.
Tim Gallant, www.paedocommunion.com
Na temat Komunii dzieci polecam także TEN artykuł.
