czwartek, 23 maja 2019

Rytuały czy rytualizm? Liturgia czy liturgizm?



Świątynia w Jerozolimie została zniszczona w 70 roiku. Wraz z odejściem do przeszłości Świątyni - odeszły do przeszłości również starotestamentowe święta i ceremonie, które były cieniem i zapowiedzią nowej rzeczywistości: nowego stworzenia, nowego Exodusu. Wszystkie święta Starego Przymierza znalazły wypełnienie w Niedzieli – Dniu Pańskim Nowego Przymierza, zaś rytuały z Paschą na czele znalazły wypełnienie w dwóch ustanowieniach Nowego Przymierza: Chrzcie i Komunii. Nie wracamy do cieni. Nie oznajmiamy, że Mesjasz przyjdzie, aby nas odkupić. Oznajmiamy, że już przyszedł, aby nas odkupić. Jest Nim Jezus Chrystus, Syn Boży narodzony z dziewicy.

Kościół wciąż ma i powinien mieć święta i rytuały. Jednak nie Święto Namiotów, Chanuka, Paschę, Pojednania. Mamy rytuały i święta, które oznajmiają, że dzieło odkupienia się dokonało

Każdy nasz dzień ukazuje, że jesteśmy istotami rytualnymi: codzienna pobudka, prysznic, śniadanie, mycie zębów, wyjście do pracy itd. Nie inaczej jest z kościołem. Nasze spotkanie z Bogiem ma charakter rytualny. Gromadzimy się o stałej godzinie, wspólnie wstajemy, śpiewamy, słuchamy, wznosimy ręce, wspólnie i w określonej kolejności (najpierw chleb, potem wino) jemy i pijemy itd. Biblia naucza, że nawet w wieczności będą miały miejsce rytuały. Chwała nieba i oddawanie Bogu czci jest opisywane jako rytualny kult (pewnie dlatego zachwyca nas synchroniczny taniec i śpiew).

A wokoło tronu dwadzieścia cztery trony, a na tych tronach siedzących dwudziestu czterech starców, odzianych w białe szaty, a na głowach ich złote korony. - Apokalipsa (Objawienie) 4:4

A cztery postacie mówiły: Amen. Starcy zaś upadli i oddali pokłon. - Apokalipsa (Objawienie) 5:14

Potem widziałem, a oto tłum wielki, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków, którzy stali przed tronem i przed Barankiem, odzianych w szaty białe, z palmami w swych rękach. - Apokalipsa (Objawienie) 7:9 

A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu. - Apokalipsa (Objawienie) 7:11

Lud Boży w niebie oddaje pokłon Barankowi, jest zaangażowany w rytualny śpiew, ubrany w odświętne szaty.  Wszystko ma swój porządek, który jest pełen piękna i chwały. To co krytykował Jezus to nie rytuały, lecz rytualizm. Tym, co powinno wzbudzać nasz sprzeciw nie jest liturgia, lecz liturgizm - wiara w zewnętrzne gesty, czynności, poprzestawanie na formach i ich skuteczności. Liturgizm jest liturgią bez Ducha. Rytualizm jest rytuałem bez przemiany serca - nakładaniem makijażu na trupa, pobielanym grobem - pięknym z zewnątrz, jednak wewnątrz gnijącym i zjadanym przez robactwo. Pan Jezus nie krytykował faryzeuszy za to, że dają dziesięcinę z kopru i mięty, lecz to, że będąc skrupulatni w zewnętrznościach, zaniedbali to, co w Prawie jest dużo ważniejsze: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę (Mt 23:23).

Sam Chrystus ustanowił dwa proste rytuały: Chrzest i Wieczerzę Pańską. Najwidoczniej uznał ich ważność. Chrzest to sakrament narodzin. Wieczerza to sakrament posilenia. Oba są rytuałami, które mają nas prowadzić do Jezusa, wiary i świętego życia. Nie jesteś zbawiony dlatego, że jesteś ochrzczony lub przychodzisz do Stołu Pańskiego. Ciała wielu ochrzczonych i spożywających duchowy pokarm i napój Izraelitów zasłały pustynię z powodu niewiary (1 Kor 10:1-5). Nasze zbawienie wynika z tego czy zaufaliśmy Chrystusowi. Tylko ten, który zaufał Synowi Bożemu choćby i umarł, żyć będzie (Jn 11:25).