1. Ponieważ jest to biblijne: w Piśmie Świętym Boży lud wyznawał wspólnie wiarę (2 Mj 20,1-3; 5 Mj 6,4; Flp 2,11, 1 Tm 1,15; 2 Tm 2,11; Hbr 13,15; 1 Jn 4,15)
2. Szczera wiara zawsze szuka możliwości publicznego wyrażenia: Dz 19,18; 2 Kor 4,13.
3. Nabożeństwo jest wydarzeniem wspólnotowym podczas którego wspólnie śpiewamy, wspólnie się modlimy (Ojcze Nasz, wyznanie grzechów itp.), wspólnie słuchamy Słowa Bożego, wspólnie jemy i pijemy przy Stole Pańskim, wspólnie składamy ofiary. Na podobniej zasadzie, jako Kościół, wspólnie wyznajemy wiarę.
4. Credo Apostolskie jest wspólne dla wszystkich historycznych i ortodoksyjnych nurtów Kościoła. Utożsamienie z jego treścią identyfikuje daną wspólnotę jako Kościół Chrześcijański. Zaprzeczenie jego treści jest przejawem sekciarstwa, izolacjonizmu lub herezji.
5. Ma to charakter pedagogiczny: uczymy naszych dzieci chwalebnych i biblijnych prawd chrześcijańskiej wiary - sami je sobie przypominając.
6. Uczymy się w ten sposób, że
w centrum naszej wiary nie znajduje się subiektywne doświadczenie każdego z
chrześcijan, lecz prawdy, na których zasadza się chrześcijańska wiara. Biblijna wiara nie polega na stwierdzeniu: „Wierzę, że jestem zbawiony”, lecz
na wyznaniu: „Wierzę w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego”. Zatem nie chodzi o wiarę w to, co stało się ze mną,
w to, kim ja jestem, lecz o wiarę w Osobę i dzieło Trójjedynego Boga, którą wspólnota
kościoła powinna gorliwie, głośno i wspólnie wyznawać, ilekroć gromadzi się na
niedzielnym nabożeństwie.
7. Głośne, cotygodniowe wyznanie wiary (odmawiane z przekonaniem i pasją) wzmacnia nasze oddanie Jezusowi. Powinno ono brzmieć niczym hymn zagrzewający armię do walki przed nadchodzącą bitwą. Nie jest to sucha, jałowa recytacja listy idei, z którymi się zgadzamy lub lista zakupów. Raczej jest to publiczne wyznanie naszego zaufania wobec Boga oraz wobec prawd, które zechciał objawić w swoim Słowie.
8. Wspólne odmawianie Credo daje chrześcijaninowi możliwość publicznej, regularnej deklaracji tego, w co wierzy.
9. Przypomina, że nie jesteśmy nowinkarzami, nowym ruchem religijnym, a prawda nie przyszła wraz z nami. Treść naszej wiary jest i musi pozostać starożytna.
10. To przejaw szacunku do mądrości i teologicznej spuścizny Kościoła minionych wieków. W publiczny sposób deklarujemy, że utożsamiamy się z jego historią, a naszą służbą również ją piszemy.
11. W dobie atomizacji, pochwały indywidualizmu, niezależności, odrębności, w obliczu różnic pomiędzy chrześcijanami akcentujemy jedność chrześcijan oraz biblijną prawdę, że wiara chrześcijańska jest wiarą wspólnotową.
