Bóg wygnał po upadku Adama i Ewę z Edenu na wschód. Chcąc powrócić do Bożej obecności Adam i Ewa musieli więc udać się na zachód. Jeszcze dalej oddalił się Kain. Lot po opuszczeniu Abrahama poszedł na wschód w stronę Sodomy. Zatem wschód to oddalanie się od Boga i Jego Ogrodu. Podążanie na zachód oznacza zaś powrót do Boga.
Ta symbolika jest widoczna w wielu innych miejscach Pisma.
Abraham odbył wędrówkę ze wschodu na zachód, gdy wyszedł z Ur Chaldejskiego, żeby udać się do Ziemi Obiecanej. Jozue przekroczył Jordan ze wschodu na zachód i wprowadził Izrael do Ziemi Obiecanej od wschodniej strony. Izrael wracał z niewoli babilońskiej do swojej ziemi w kierunku zachodzącego słońca. Świątynia miała bramę na wschodniej ścianie, tak aby zbliżanie się do Boga odbywało się w kierunku zachodnim. Mędrcy ze wschodu, podróżując na zachód, udają się do Bożej obecności, do Miejsca Najświętszego w Świątyni, do Bożego Sanktuarium w Ogrodzie, których uosobieniem jest Boży Syn.
