Wielkanocna wiadomość

Wielkanocna wiadomość nie polega na tym, że Jezus umarł i poszedł do nieba, abyśmy my mogli umrzeć i pójść do nieba. Polega raczej na tym, że Jezus zmartwychwstał, abyśmy i my otrzymali nowe ciała i żyli wraz z Nim na odnowionej ziemi złączonej z niebem.

Ewangelia jest mocą

Ewangelia jest mocą Bożą ku zbawieniu każdego kto wierzy (Rz 1:16). Chcesz doświadczyć Bożej mocy w swoim życiu? Wierz Ewangelii! Chcesz widzieć moc Bożą, która uwalnia ludzi ze związań i zniewoleń: opętania, nałogów, grzechów? Głoś im Ewangelię! Nie zastępuj jej ludzkimi substytutami, które są nietrwałe i leczą objawy, a nie przyczynę.

Ateista i powietrze

"Wyobraźmy sobie osobę, która zjawiłaby się tu dziś, aby toczyć spór o to, że powietrze nie istnieje. W trakcie dysputy jednakże nie przestawałby nim oddychać. Ateista w wymiarze intelektualnym, nie przestaje oddychać - korzystając z rozumu do wyciągania naukowych konkluzji (co zakłada porządek wszechświata), do formułowania sądów moralnych (co zakładach istnienie wartości absolutnych) - choć jego ateistyczne poglądy na to, jak się sprawy mają, wykluczają takie "oddychanie". Nie przestaje zatem zaprzeczać Bogu, wdycha on nieustannie Jego powietrze.

- Greg Bahnsen, Presuppositional Apologetics w: Tim Keller, Komentarz do Listu do Rzymian

Ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę

"I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem; ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę". (Księga Rodzaju 3:15)

"Bóg widzi, co robicie"

"Przez całą swoją karierę ci szubrawcy postępowali tak, jak by nie istniała żadna potęga większa niż ich własna. Dawkins przyjmuje do wiadomości te fakty, odrzucając jednak ich znaczenie. Ani działania nazistów, ani komunistów - twierdzi - nie wynikały z ich ateizmu. Mieli po prostu ochotę zabić mnóstwo ludzi. Ateizm nie miał z tym nic wspólnego. Równie dobrze mogli być członkami Stowarzyszenia Chrześcijańskiej Nauki. 

Na początku niemieckiej inwazji na Europę Wschodnią, kiedy jeszcze możliwość sowieckiego odwetu nie zaprzątała ich wyobraźni, nazistowskie plutony eksterminacyjne napadały na wioski i, zmusiwszy najpierw mieszkańców, by sami wykopali sobie groby, rozstrzeliwały ich z karabinów maszynowych. Pewnego razu gdzieś w Europie Wschodniej oficer SS przyglądał się leniwie, odłożywszy na bok karabin, jak starszy brodaty chasydzki Żyd pracowicie wykopuje jamę, która ma się stać jego grobem. Wyprostowawszy się, starzec rzekł do swego oprawcy:

- Bóg widzi, co robicie.

A potem został zastrzelony. 

Hitler, Stalin, Mao, SS, NKWD, komisarze, żandarmi, butni oprawcy, nazistowscy lekarze, teoretycy partii komunistycznej, intelektualiści, brązowe koszule, czarne koszule, gauleiterzy i tysiące funkcjonariuszy partyjnych - wszyscy oni nie wierzyli właśnie w to, że Bóg widzi, co robią.

O ile wiadomo, w ogóle bardzo niewielu spośród tych, którzy dokonywali największych potworności XX wieku, martwiło się nadmiernie tym, że Bóg widzi ich uczynki. A na tym właśnie polega sens świeckiego społeczeństwa". 

David Berliński, Szatańskie urojenie, Ateizm i jeg pretensje naukowe, Prószyński i S-ka, Warszawa 2009, s.33-34.

Od Darwina do Hitlera

"Można by pomyśleć, że w tej mrocznej panoramie niegodziwości Holokaust bardziej niż cokolwiek innego skłoni naukowych ateistów do zastanowienia. Niemcy Hitlera były zaawansowanym technicznie świeckim społeczeństwem, a sam nazizm, jak podkreślali niestrudzenie partyjni propagandyści, kierował się etyką chlubiącą się tym, że jest etyką opartą na zasadach naukowych. 

To słowa historyka Richarda Wiekarta, który w swym godnym podziwu dziele From Darwin to Hitler, Evolutionary Ethics, Eugenics and Racism in Germany (Od Darwina do Hitlera, Etyka ewolucjonistyczna, eugenika i rasizm z Niemczach) stwierdza jasno to, czego mógł dowiedzieć się każdy, kto miał dostęp do źródeł niemieckich: złowroga inspiracja płynęła od Darwinowskiej teorii ewolucji do hitlerowskiej polityki eksterminacji. Całe pokolenie niemieckich biologów czytało Darwina i wyciągnęło z jego teorii wniosek, że odpowiednikiem rywalizacji międzygatunkowej jest w świecie ludzkim rywalizacja między rasami. 

David Berlinski, Szatańskie urojenie, Ateizm i jego pretensje naukowe, Prószyński i S-ka, Warszawa 2009, s.33-34.

Grzech okrada cię z trzech rzeczy

Grzech okrada cię z trzech rzeczy:

1. Z komfortu. "Nie mają pokoju bezbożni - mówi Pan (Iz 48:22). Kiedy świadomie naruszysz swoje wartości, przestajesz czuć się dobrze we własnej skórze. 

2. Z charakteru. Twoja reputacja to sposób, w jaki postrzegają cię inni, ale twój charakter jest tym, co widzisz, kiedy codziennie patrzysz na siebie w lustrze. Twoje myśli mają wpływ na twoje czyny, twoje czyny określają twoje nawyki, twoje nawyki kształtują twój charakter, a twój charakter determinuje twoje przeznaczenie.

3. Z pewności siebie. Nic nie jest ważniejsze w życiu niż możliwość zbliżania się do Boga z ufnością. "Jeżeli nas serce nie oskarża, możemy śmiało stanąć przed Bogiem i otrzymamy od Niego, o cokolwiek prosić będziemy, gdyż przykazań Jego przestrzegamy i czynimy to co miłe jest przed obliczem Jego" (1 J 3:21-22). 

Zatem następnym razem, gdy szatan będzie kusił cię do grzechu, zatrzymaj się i wykonaj obliczenia. Patrząc na końcowy wynik, za każdym razem będziesz mógł dokonać właściwego wyboru.

- Bob Gass

Teologia zwierząt

Na zwiastowanie proroka Jonasza nawraca się cała Niniwa: mieszkańcy oraz sam król. Jednak pokuta i jej zewnętrzny wyraz dotyczą nie tylko ludzi.

(7) Na polecenie króla i jego dostojników ogłoszono taki rozkaz: Ludzie i zwierzęta, bydło i owce niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i niech nie piją wody! (8) Niech włożą włosiennice, zarówno ludzie jak i bydło, i niech żarliwie wołają do Boga, niech każdy zawróci ze swojej złej drogi i od bezprawia, własnoręcznie popełnionego. (9) A może Bóg znów się użali i odstąpi od swojego gniewu, i nie zginiemy. (Jonasza 3:7-9)

Dekret króla dotyczy również zwierząt (3:7). Nawet zwierzęta biorą udział w zbiorowej pokucie. Zamiast siodeł, uprzęży i wodzy zwierzęta będą nosić szaty pokuty. Zabawnie jest wyobrażać sobie te domowe  i hodowlane zwierzęta ubrane w wory wraz ze swoimi panami. Ale one również uczestniczą w ważnej teologicznej lekcji. Wydaje się, że król Niniwy robił więcej niż sam rozumiał.

W Biblii zwierzęta są zawsze obrazami lub symbolami ludzkości. Różne rodzaje zwierząt symbolizują różne rodzaje ludzi. Np. zwierzęta nieczyste symbolizowały pogan w Starym Testamencie. Zakaz ich spożywania oznaczał zakaz przejmowania nie-żydowskich zwyczajów i wierzeń (nie chodziło tu o zdrowotną dietę). Salomon pisze, że mamy uczyć się od mrówki i borsuka. 

W Nowym Testamencie Pan Jezus jest nazywany Barankiem Bożym, lwem z pokolenia Judy. Herod nazywany jest lisem. Mamy być sprytni jak węże, lecz niewinni jak gołębica. Pan Jezus ostrzegał przed rzucaniem pereł przed wieprze (mówił o pewnych ludziach). Fałszywi nauczyciele są przyrównani do wilków. Ci, którzy wracają do starego życia sprzed nawrócenia są przyrównani do świń oraz psów. Życie ludzi i zwierząt jest zawsze ze sobą powiązane, ponieważ zwierzęta uczestniczą w losach ludzi.

W Księdze Rodzaju 3, przekleństwo, które wchodzi na świat z powodu grzechu Adama, spada na całe stworzenie, łącznie ze zwierzętami. Zwierzęta doświadczają sądu z powodu grzechu człowieka podczas potopu, giną z powodu grzechów faraona, są zabijane w systemie ofiarniczym z powodu grzechu człowieka. Kiedy właściciel zaniedbuje opiekę nad psem, chomikiem lub kotem, zwierzęta chorują lub umierają. Kury trzeba nakarmić, krowę wyprowadzić na łąkę, konia wyprowadzić na wybieg…

Istnieje związek między koroną stworzenia, człowiekiem, a resztą stworzenia, za które człowiek odpowiada jako delegowany przez Boga opiekun. Ponieważ Adam zgrzeszył, zwierzęta również doświadczają cierpienia, strachu, śmierci jako skutku grzechu. Jeśli jednak przekleństwo obejmuje zwierzęta, konieczne jest odkupienie, które obejmuje także zwierzęta. Najlepszym przykładem tej prawdy jest to, że zwierzęta zostają ocalone z potopu. Bóg nie tylko ocalił Noego i jego rodzinę na arce; uratował również królestwo zwierząt.

W Liście do Rzymian 8:18-23 czytamy: (18) Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić. (19) Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych, (20) gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei, (21) że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych. (22) Wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd. (23) A nie tylko ono, lecz i my sami, którzy posiadamy zaczątek Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując synostwa, odkupienia ciała naszego.

Wydaje się, że Paweł tutaj naucza, że zwierzęta i cała reszta stworzenia wzdychają za pragnieniem odkupienia. Biblia mówi o nowym, odkupionym stworzeniu, o zmartwychwstaniu, którego częścią są również zwierzęta. Jest wiele tajemnic i pytań bez odpowiedzi, ale przynajmniej możemy powiedzieć, że odkupienie jest pakietem o szerokich, wręcz kosmicznych wymiarach. Z powodu tego połączenia wszystkich stworzeń z ludzkością, całkowicie właściwe jest włączenie zwierząt w ten symboliczny akt pokuty w Niniwie. Zatem, król nie jest głupi ani śmieszny. Jego dekret odzwierciedla prawdy z Listu do Rzymian 8 na tysiąc lat przed napisaniem przez Pawła tego listu! Pomyślmy o tym w następujący sposób: gdyby Niniwa była zniszczona, ucierpieliby nie tylko ludzie, ale i zwierzęta. Wszyscy byli w tym razem. Pokuta ludzi oznacza, że zwierzęta również zostaną oszczędzone. To nie powinno nas dziwić, jeśli rozumiemy jak to działa w Bożym świecie. 

Waga dyskusji nt. Trójcy Świętej

Kościół formułując prawdę o Trójcy nie mówił: Wiemy wszystko o Bogu. Mówił: Wierzymy we wszystko, co Bóg sam o sobie powiedział w Piśmie Świętym. I formułując konfesje i wyznania Kościół w wyrazisty sposób chciał się oddzielić od błędów, precyzując w jakiego Boga wierzy i uznaje. 

Przejawem niedojrzałości dzisiejszego Kościoła jest nie tylko brak ostrości w tym względzie, ale – co miało miejsce już kilka razy – porównywanie dyskusji o Trójcy Świętej do np. tematu chrztu, nazywanie ją „biciem piany”, dyskusjami o drugorzędne kwestie. Porównywanie dyskusji o Trójcy do dyskusji o sakramentach to kolejny dowód i przejaw niedojrzałości Kościoła w ocenie różnic, wagi obu tematów. 

W Kościele Powszechnym jest miejsce na baptystów, prezbiterian, luteran, zielonoświątkowców, metodystów. Ale nie ma miejsca w Kościele na antytrinitarzy: mormonów, świadków Jehowy, unitarian, badaczy Pisma czy innych epifanistów. To nie są grupy chrześcijańskie, ponieważ odrzucają boskość Jezusa i osobowość Ducha Świętego, a więc prawdę o Trójcy Świętej.

Kiedy chrzest nie jest chrztem

Chrzest w imię Ojca Syna i Ducha Świętego poprzez zanurzenie, polanie lub pokropienie wodą, dokonany w zborze lub parafii, która wyznaje wiarę w Trójjedynego Boga - jest chrztem ważnym. Nawet jeśli zrozumienie samego chrztu w danym Kościele jest niepoprawne. Błędna teologia nie znosi obiektywnego znaczenia Bożych pieczęci. Podobnie jak błędny wykład Pisma Świętego nie znosi obiektywnego natchnienia tekstu Słowa Bożego. 

Dlatego każdy kolejny "chrzest" dokonany po trynitarnym chrzcie nie jest chrztem. Starożytne Nicejsko-Konstantynopolitańskie Wyznanie Wiary (381 r.) mówi o wierze "w jeden chrzest". Ani starożytny Kościół, ani reformatorzy Kościoła nie powtarzali trynitarnego chrztu. To stosunkowo nowa praktyka w historii Kościoła zapoczątkowana przez anabaptystów. Luter i Kalwin nie powtarzali chrztu udzielonego w Kościele Katolickim (mimo zdecydowanego przeciwko wobec sakramentalnych błędów papiestwa). Nawet zdecydowanie polemizowali z błędami anabaptystów w kwestii chrztu. 

Oczywiście zrozumiałe jest ludzkie pragnienie przypieczętowania przełomu w życiu, który łączy się z nawróceniem, jednak bardziej biblijną praktyką byłoby publiczne wyznanie wiary oraz kościelna impreza ze smacznym jedzeniem, winem i dobrą muzyką, nie zaś negowanie Bożych pieczęci.

Nie potrzebujesz drugiego chrztu

Jeśli jesteś katolikiem, ewangelikiem, baptystą, zielonoświątkowcem, po czym nawracasz się po przyjęciu chrztu, to nie potrzebujesz drugiego chrztu. Potrzebujesz wyznać wiarę i wydawać jej owoce. Chrzest jest jeden (Ef 4:5; 1 Kor 12:13).

Prawdziwa wolność

"Prawdziwa wolność to nie swoboda zaspokajania każdej zachcianki. Prawdziwa wolność daje ci siłę, by nie stawać się niewolnikiem niezdrowych pragnień". 

- Bob Gass

Mądrość i posiłek

Kiedy Chrystus po zmartwychwstaniu ukazał się uczniom, zrobił dwie rzeczy: 1. Wyjaśniał im Pisma, których nie rozumieli. 2. Zjadł z nimi posiłek, poprzez który poznali Go jako Chrystusa. 

To samo Jezus czyni w każdą niedzielę, ilekroć gromadzimy się jako Kościół. Otwiera przed nami Pisma, abyśmy je rozumieli i zaprasza nas do Stołu Pańskiego, abyśmy Go poznali. W ten sposób otwiera również nasze serca, abyśmy Mu ufali i Go kochali. 

Co ciekawe, umysł uczniów był cały czas zaciemniony, nawet gdy Jezus mówił im o Pismach proroków, które zapowiadały zmartwychwstanie Mesjasza. Poznali Go chwilę później po tym, jak łamał chleb. 

 Lekcja jest prosta: potrzebujemy zarówno Pisma Świętego, jak i Stołu. Potrzebujemy Słowa i sakramentu. Nasza obecność na nabożeństwie jest wyznaniem: Boże, pragnę twojego pouczenia, twojej mądrości, ale i twojego pokarmu. Nie chcę jedynie słyszeć o twoich dobrych darach, lecz również je spożywać. Dlatego bierz i jedz. Bierz i pij. 

Oto ciało i krew Jezusa wydane za nasze grzechy.