„Muzułmański przywódca religijny, który nie potępi
zamachów samobójczych, publicznie wymieniając sprawców po imieniu, nie jest
przywódcą, z którym mogą poważnie rozmawiać rozsądni ludzie. Publiczne potępienie dżihadyzmu i dżihadystów powinno stanowić kartę wstępu wymaganą od każdego
islamskiego religijnego przywódcy lub uczonego, który deklaruje chęć dialogu z
zachodnimi organizacjami religijnymi,
ich przywódcami, instytucjami naukowymi i politykami”.
George Weigel, Wiara, rozum i wojna z dżihadyzmem, Fronda, Warszawa 2009., s.80
