"Jego sumienie zawsze go niepokoi. Głęboko w sercu wie, że to, co Biblia mówi o nim i o świecie jest prawdą. Nawet jeśli nigdy nie słyszał o Biblii, wciąż jednak wie, że jest Bożym stworzeniem, i że złamał Boże prawo (Rzym 1:19-20; 2:14-15). Podobnie syn marnotrawny po opuszczeniu domu swego ojca nie mógł od razu wymazać jego wyglądu i głosu z pamięci. Powracały one nawet wtedy, gdy był przy świńskim korycie. Bardzo starał się udawać, iż pieniądze, którymi tak swobodnie zabawiał przyjaciół, nie pochodziły od jego ojca. Zapytany, skąd przyjechał, na pewno odpowiadał, że „z tamtej strony”. Nie chciał, aby ktokolwiek przypominał mu o jego przeszłości. Jednak nie był w stanie o niej zapomnieć. Musiał stale tłumić pamięć o niej. Ale choćby dzięki temu, ciągle pamiętał".
Cornelius Van Til, Dlaczego wierzę w Boga?
