Duch Święty jest Osobą Boską

Duch Święty jest najbardziej tajemniczą osobą Trójcy Świętej. O ile mamy ziemskie odbicia Ojca i Syna i rozumiemy, co to znaczy, że Ojciec i Syn są osobami, to o Duchu Świętym jest nam trudniej myśleć i mówić. Z tego powodu różne antytrynitarne sekty zaczęły utożsamiać Ducha Świętego z jakąś bezosobową mocą, siłą, a nawet mówić o Duchu jak o rodzaju elektryczności.

Oczywiście Biblia temu zaprzecza i bardzo jasno mówi o Duchu Świętym jako osobie, nie zaś bezosobowej sile. Świadectwo Pisma Świętego jest jasne i klarowne. Ducha Świętego można zasmucić (Ef 4:30). Można próbować Go okłamać (Dz 5:3). Duch Święty przemawia (Dz 13:2) i postanawia (Dz 15:28).  Duchowi można być posłusznym lub Mu się sprzeciwić (Dz 7:51). Duch Święty powołuje i posyła ludzi (Dz 13:2), wyposaża i obdarowuje darami (1 Kor 12:11). Można Go kusić (Dz 5:9). Duch daje radość (Rz 14:17) i mądrość (Dz 6:10). Ustanawia biskupów (Dz 20:28). Jego owocem jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość (Ga 5:22-23).

Nie ma żadnych wątpliwości, że Duch Święty jest Osobą i co więcej, jest Osobą Boską.

Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym (1 List do Koryntian 6:19-20).

Nasze ciała są świątynią Ducha Świętego. A jednocześnie należą do Boga i mamy Go wysławiać w naszym ciele. Wniosek: Duch Święty jest Bogiem. Inny tekst wskazujący na boskość Ducha Świętego znajdziemy w Księdze Dziejów Apostolskich|:

A pewien mąż, imieniem Ananiasz, ze swoją żoną Safirą, sprzedał posiadłość i za wiedzą żony zachował dla siebie część pieniędzy, a resztę przyniósł i złożył u stóp apostołów. I rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę? Czyż póki ją miałeś, nie była twoją, a gdy została sprzedana, czy nie mogłeś rozporządzać pieniędzmi do woli? Cóż cię skłoniło do tego, żeś tę rzecz dopuścił do serca swego? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu (Dzieje Apostolskie 5:1-4).

Okłamać Ducha Świętego to okłamać Boga. Nie chodzi bynajmniej o to, że Duch Święty jest kimś w rodzaju anioła, Bożego posłańca, który reprezentuje Boga. Nie jest też emanacją Bożej mocy. Jest Bogiem. Duch Święty występuje bardzo często obok Ojca i Syna. W Ewangelii Mateusza nasz Pan podaje formułę chrztu „w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego” (Mt 28:19). Uczeń Jezusa to ktoś, kto nosi na sobie pieczęć Trójjedynego Boga. W listach apostolskich mamy trynitarne pozdrowienia:

Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi (2 List do Koryntian 13:13).

Duch Święty posiada Boże atrybuty. Jest Stwórcą (Ps 33:6.9; Hi 33:4). Jest wieczny (Hbr 9:14), wszechwiedzący (1 Kor 2:10-11), wszechobecny (Ps 139:7-10; Jer 3:24), wszechmocny (Łk 1:35).

Po tym, jak wyznajemy w Credo, że wierzymy w Boga Ojca Wszechmogącego i Jego Syna Jezusa Chrystusa, wyznajemy, że wierzymy w Ducha Świętego. Oznacza to, że wierzymy w jednego Boga w Trzech Osobach. Nie wierzymy w jednoosobowego boga na wzór ściśle monoteistycznych religii (judaizm, islam). Nie wierzymy w boga-samotność, który od wieczności nie ma obok nikogo, z kim się komunikuje, kogo kocha, dzieli się radością i społecznością. Wierzymy w Boga, który jest miłością, a istotą miłości jest wyjście poza siebie samego. Stwierdzenie, że Bóg jest miłością, ma sens tylko przy założeniu, że Bóg jest wspólnotą osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Wyznanie wiary w Ducha Świętego, w Jego osobowość i bóstwo nie jest dodatkiem do chrześcijaństwa lub akademickim bonusem dla chętnych. Ktoś, kto zaprzecza, że Duch Święty jest Osobą Boską, nie jest chrześcijaninem. Nie rozważamy tu więc sprawy drugorzędnej, lecz same podstawy chrześcijańskiej wiary. Dlaczego jest to takie ważne? Ponieważ mówimy o tym, kim jest Bóg. Zaś to, kim jest Bóg, nigdy nie powinno być dla chrześcijan sprawą drugorzędną. Nasze przesłanie nie brzmi: „Wierz w Boga, ale wszystko jedno jakiego. Rób to po swojemu, byle szczerze. Wszystko jedno czy Syn jest Bogiem, czy Duch Święty jest Bogiem, ważne, byś wierzył, że Ojciec jest Bogiem”. Życie wieczne jednak otrzymują ci, którzy zaufali jedynemu Bogu, w takim stopniu, w jakim On nam się objawił, zarówno w swoim stworzeniu, jak i w swoim Słowie (Biblii). Nic innego nie powinno nas zadowolić.

Modlitwa do Trójcy Świętej

Jako chrześcijanie modlimy się się do Ojca, w imieniu Syna w mocy Ducha Świętego. Tak nauczył nas modlić się Syn Boży. Była to pierwsza lekcja Pana Jezusa na temat modlitwy: módlcie się do Ojca.

Duch nas ożywia, powołuje do wiary i przez Syna zabiera nas do Ojca. Prowadzi nas do Ojca, nie do innych miejsc lub obiektów czci. Jeśli ktoś sądzi, że ma Ducha, to powinien zadać sobie pytania: dokąd On mnie prowadzi? Do jakiego miejsca? Kogo czczę? Komu chcę przynosić chwałę swoim życiem? Jaki jest owoc mojej wiary? 

To test na posiadanie Ducha Świętego, test na zbawczą wiarę. Nie oznacza to, że błędem jest modlitwa do Syna np. w podziękowaniu za śmierć za nas, za dzieło odkupienia i codzienne działanie. Nie znaczy to, że błędem jest modlitwa do Ducha Świętego, by pokazał nasz grzech i prowadził, oświecał nasz umysł, dawał zrozumienie oraz mądrość. Jeśli ktoś mówi, że nie modli się do Syna i do Ducha Świętego, to zwykle stoi za tym jakiś problem ze zrozumieniem Trójcy Świętej. Pan Jezus powiedział: „Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał (J 5:23).

Dlatego kiedy się modlimy, to nie musimy się zastanawiać, czy nasza modlitwa jest zbilansowana: „Modliłem się do Ojca, więc teraz zwrócę się do Syna i jeszcze wspomnę Ducha Świętego”. Nie musimy się stresować, czy wystarczającą ilość razy zwracamy się do każdej z osób Trójcy Świętej. Nie wierzymy w trzech bogów, by każdego równomiernie obdarować czcią. Kiedy idziemy do Ojca, to Syn jest uczczony i zadowolony. Syn i Duch nie są zazdrośni, gdy wysławiamy Ojca. W zasadzie każda modlitwa jest zanoszona dzięki Duchowi Świętemu. On w nas jest, On nas ożywił i pobudza do modlitwy. Duch jest obecny w każdej modlitwie, nawet jeśli nie wzywamy Jego imienia. Dzięki Synowi Ojciec przyjmuje nasze modlitwy i są Jemu miłe. Dzięki dziełu Syna i Ducha nasze modlitwy wznoszą się do nieba przed oblicze Ojca. Nie musimy za każdym razem przekonywać Ojca, że modlimy się w imieniu Syna. Czasami dodajemy słowa na koniec modlitwy: w imieniu Syna. I jest to biblijne, ale nie chodzi o to, że musimy wspomnieć Syna w modlitwie, by Jezus poczuł się doceniony. Syn jest wywyższony, gdy wywyższamy Ojca. Ojciec jest wywyższony, gdy wywyższamy Syna. Duch jest wywyższony, gdy czcimy Ojca i Syna. 

Nie dzielimy chrześcijan na Ojcowców, Synowców i Duchowców. Liberałowie mówią o Ojcu, ale pomijają dzieło Syna. Wielu ewangelicznych chrześcijan skupia się na Synu, ale pomija Ojca. Wielu charyzmatycznych chrześcijan skupia się na Duchu, uważając, że muszą to robić, by nie czuł się pominięty. Nie możemy przyczyniać się do budowania takich frakcji. Duch się nie obraża, kiedy podkreślamy dzieło Syna, a nie dary Ducha. Duch jest w istocie wywyższony, kiedy wskazujemy na krzyż i udajemy się do Jezusa. Nie mówimy: Jeden jest Pawłowy, drugi Apollosowy, trzeci Chrystusowy, czwarty Duchowy, piąty Ojcowy. Owszem, rozróżniamy osoby Trójcy Świętej, lecz nie separujemy ich. Jeśli chcemy uczcić Ducha, to udajmy się do Ojca poprzez Syna. Duch jest jak silnik w aucie. Jeśli chcemy dojechać do celu, nie spoglądamy na silnik w czasie jazdy. Patrzymy na drogę. Silnik sprawia, że możemy podróżować. Duch nie jest zazdrosny o chwałę Ojca.

Nabożeństwo nie jest salą lekcyjną

Cotygodniowa Komunia (Wieczerza Pańska) przypomina, że nabożeństwo nie jest klasą lekcyjną ani salą koncertową. Jest spotkaniem z Chrystusem, społecznością z Ojcem, Synem i Duchem Świętym.

Wiara w prawdę o usprawiedliwieniu przez wiarę

Nie zbawia nas wiara w prawdę o usprawiedliwieniu przez wiarę. Jesteśmy zbawieni poprzez zaufanie jedynemu i prawdziwemu Bogu: Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu.

Trójca Święta i nabożeństwo Kościoła

TRÓJCA ŚWIĘTA I NABOŻEŃSTWO

Kiedy chrześcijanin przychodzi na nabożeństwo, powinien oczekiwać odwołań do Boga w Trójcy Jedynego - w modlitwie, w pieśniach, w liturgii, ponieważ nabożeństwo jest zgromadzeniem Trójjedynego Boga z Jego ludem. Siłą rzeczy powinniśmy więc wyrażać to, jakiego Boga czcimy. I nie mam tu na myśli jedynie kazania nt. Trójcy Świętej raz w roku. Mówię o samym D.N.A. nabożeństwa, jego absolutnie podstawowej treści i formie.

 

Przychodząc na nabożeństwo powinniśmy myśleć o nim trynitarnie: Bóg Ojciec nas wzywa przed swój tron w niebie, aby w mocy i obecności Ducha odnowić, umocnić Kościół w poznaniu Syna. Spotykamy się wokół tronu Ojca, w mocy Ducha, w imieniu Syna. Duch został posłany przez Ojca i Syna, aby prowadzić nas do Ojca poprzez Syna.

 

To oznacza, że nabożeństwo jest w pierwszej kolejności służbą Boga wobec nas. Bóg udziela nam swoich darów: zaprasza nas przed swoje oblicze, udziela przebaczenia, umocnienia w Słowie, posilenia przy Stole, błogosławieństwa. Zaś my odpowiadamy Bogu, podkreślając to, jakiemu Bogu zaufaliśmy.

 

Skoro wiara w Trójcę Świętą jest absolutną podstawą naszej wiary, skoro bez niej nikt nie może być chrześcijaninem, bratem w wierze – to wspólne zgromadzenie chrześcijan w pierwszy dzień tygodnia powinno być również trynitarne. Jeśli wierzysz w Jezusa, to imię Jezusa powinno być wzywane na nabożeństwie. Jeśli wierzysz w Trójcę Świętą, to imię Ojca, Syna i Ducha Świętego powinno być wzywane na nabożeństwie.

 

Co to znaczy? To oznacza, że prawda o tym, jaki jest Bóg powinna być na widocznym miejscu nabożeństwa, powinna być wyeksponowana, a nie ukryta.

 

Kiedy ktoś przyszedłby do twojego Kościoła po raz pierwszy – nie powinien mieć żadnych wątpliwości odnośnie tego w jakiego Boga wierzysz, kim jest dla was Jezus, kim jest dla was Duch Święty. Taka osoba nie musi nawet rozmawiać z nami przy kawie lub czekać do kazania, by wiedzieć, że przyszła do Kościoła, który czci Boga w Trójcy Jedynego.

 

Wiele ugrupowań religijnych czci „Pana, Jezusa", "Boga.” Ale kogo mają na myśli? Boga w Trójcy Jedynego czy jednoosobowego Boga-samotność? Jezusa, który jest Bogiem, Drugą Osobą Trójcy Świętej czy stworzeniem?

 

NABOŻEŃSTWO W EWANGELICZNYM KOŚCIELE REFROMOWANYM

 

Jak to wygląda w kontekście naszego nabożeństwa?

W naszym Kościele mamy trynitarną formułę na samym jego początku będącą wezwaniem do przyjścia przed oblicze Boga Jedynego ("w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego").

 

Następnie mamy pozdrowienie łaski i pokoju od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa.

 

Wyznając grzechy modlimy się do Ojca w Duchu Świętym, powołując się na dzieło Syna za nasze winy.

 

Po zapewnieniu o przebaczeniu grzechów śpiewamy Gloria Patri ze wzniesionymi rękoma (Chwała Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu).

 

W pieśni Sanctus śpiewamy Święty Święty Święty do Boga w Trójcy Jedynego.

 

Co tydzień wspólnie wyznajemy wiarę w Ojca, Syna i Ducha Świętego słowami Apostolskiego lub Nicejskiego Credo.

 

Podczas modlitwy Kościoła zwracamy się do Ojca, w imieniu Syna będąc ożywieni i zapieczętowani Duchem Świętym jako Jego dzieci.

 

Podczas Komunii Ojciec zaprasza nas do Stołu Pańskiego, abyśmy zostali posileni Ciałem i Krwią Syna poprzez moc i działanie Ducha Świętego.

 

Chrztu udzielamy w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, zgodnie z formułą, którą podał nam Pan Jezus przy jego ustanowieniu.

 

Na końcu otrzymujemy błogosławieństwo pokoju od Trójjedynego Boga.

Po czym śpiewamy Doksologię, która kończy się słowami: „Najświętszej Trójcy chwała cześć”.

 

Całe nabożeństwo jest przesiąknięte prawdą o Trójcy Świętej. Nikt nie powinien mieć wątpliwości w co wierzymy nt. osoby Ojca, kim jest Syn Boży i kim jest Duch Święty.

Trójca Święta, chrzest i Komunia

Każde istotne wydarzenie, o którym mówi Pismo Święte jest wydarzeniem trynitarnym, co oznacza, że są w nie zaangażowane wszystkie Trzy Osoby Trójcy Świętej. Nie inaczej jest z sakramentami Kościoła: chrztem i Komunią. 

W chrzcie Ojciec wszczepia nas w ciało Chrystusa mocą Ducha. 

Podczas Wieczerzy Pańskiej (Komunii) Ojciec zaprasza nas na ucztę, gdzie Syn posila nas chlebem i winem, które w mocy Ducha stają się duchowym pokarmem ciała i krwi Pańskiej.

Nie ma innego Boga prócz Ojca Syna i Ducha. Nie ma żadnej innej religii, która wyznaje Boga w Trójcy Jedynego. Jest wiele religii wyznających ścisły monoteizm: jednoosobowego boga. Ale Kościół i chrześcijan wyznają: chwała Ojcu, Synowi i Duchowi. 

Chwała Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu

Każde istotne wydarzenie, o którym mówi Pismo Święte jest wydarzeniem trynitarnym, co oznacza, że są w nie zaangażowane wszystkie Trzy Osoby Trójcy Świętej.

- Co świętujemy podczas Bożego Narodzenia? Ojciec posyła Syna, który w mocy Ducha Św. jest poczęty w łonie kobiety. Wcielenie Syna jest dziełem Trójcy.

- Co świętujemy podczas Wielkanocy? Ojciec wzbudził Syna w mocy Ducha. Wielkanoc jest więc trynitarna.

- Co świętujemy podczas Zesłania Ducha Świętego? Ojciec wysyła Ducha na Kościół poprzez Syna. Pięćdziesiątnica jest dziełem Trójcy Świętej.

Pomyślmy o Bożym działaniu wśród nas:

- Zbawienie jest dziełem Trójcy. Ojciec wybrał nas przed założeniem świata. Syn umarł za nas. Duch Święty wprowadza w nasze życie błogosławieństwo krzyża, ożywia nas, uświęca i zachowuje.

 - Modlitwa. Modlimy się do Ojca, poprzez Syna w Duchu Świętym. Modlimy się do Boga w Trójcy Jedynego, co oznacza, że modlimy się do Ojca, Syna i Ducha Świętego.

- Chrzest. Ojciec wszczepia nas w ciało Chrystusa mocą Ducha Świętego.

- Wieczerza Pańska. Ojciec zaprasza nas do wspólnoty Stołu, Syn posila nas chlebem i winem, które w mocy Ducha stają się duchowym pokarmem ciała i krwi Pańskiej. Komunia jest więc wydarzeniem trynitarnym.

 Nie ma innego Boga prócz Ojca Syna i Ducha. Nie ma żadnej innej religii, która wyznaje Boga w Trójcy Jedynego. Jest wiele religii wyznających (na wzór faryzeuszy) ścisły monoteizm: jednoosobowego boga. Ale Kościół i chrześcijan wyznają: Chwała Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu.

Trójca Święta - dowody biblijne

1. Jest jeden Bóg (1 Mj 6:4; 1 Sm 2:2; 2 Krl 19:15; Iz 37:16; 44:8; Mk 12:28-34; 1 Kor 8:4-6; 1 Tm 2:5; Jk 2:19). To stwierdzenie nie podlega dyskusji.

2. Ojciec jest Bogiem (Rz 1:7; 1 Kor 1:3; 8:6; 15:24; 2 Kor 1:3; Ef 4:6; Flp 4:20). Rzadko prowadzone są dyskusje na temat tego stwierdzenia.

3. Syn jest Bogiem. Ponieważ bardzo często odrzuca się to stwierdzenie, przedstawię bardziej obszerne dowody potwierdzające jego prawdziwość, chociaż i tak będzie to jedynie powierzchowne potraktowanie całego tematu.

a. Syn nazwany jest Bogiem (J 1:1; 20:28; Dz 20:28; Rz 9:5; Tt 2:13; Hbr 1:8).

b. Syn otrzymuje boskie nazwy (J 1:1, 18; Dz 5:31; 1 Kor 2:8; Jk 2:1; Obj 1:8; 21:6; 22:13).

c. Syn posiada boskie atrybuty.

i. Wieczność (J 1:2; 8:58; 17:5; Obj 1:8, 17; 22:13).

ii. Niezmienność (Hbr 1:11, 12; 13:8).

iii. Wszechobecność (J 3:13; Mt 18:20; 28:20).

iv. Wszechwiedza (Mt 11:27; J 2:23-25; 21:17; Obj 2:23).

v. Wszechmoc (J 5:17; Hbr 1:3; Obj 1:8; 11:17).

d. Syn wykonuje boskie dzieła.

i. Stworzenie (J 1:3, 10; Kol 1:16-17).

ii. Zbawienie (Dz 4:12; 2 Tm 1:10; Hbr 5:9).

iii. Sąd (J 5:22; 2 Kor 5:10; Mt 25:31-32).

e. Synowi oddaje się cześć tak, jak Bogu (J 5:22-23; 20:28; 1 Kor 1:2; Flp 2:9-10; Hbr 1:6).

4. Duch Święty jest Bogiem. Ci, którzy akceptują biblijne dowody na boskość Syna, rzadko mają problemy ze zrozumieniem dowodów na boskość Ducha Świętego.

a. Duch Święty nazwany jest Bogiem (Dz 5:3-4; 2 Kor 3:17).

b. Duch Święty otrzymuje Boskie nazwy (Mt 12:28).

c. Duch Święty posiada boskie atrybuty (1 Kor 2:13-14; Ga 5:22; 1 Tm 4:1; Hbr 3:7; 9:14; 1 J 5:6-7).

d. Duch Święty wykonuje boskie dzieła (J 6:33; 14:17, 26; 16:13; Dz 1:8; 2:17-18; 16:6; Rz 8:26; 15:19; 1 Kor 12:7-11).

e. Duchowi Świętemu oddaje się cześć tak., jak Bogu (Mt 12:32).

5. Ojciec, Syn i Duch Święty są oddzielnymi osobami we wzajemnych relacjach ze sobą. Nie są jedynie różnymi nazwami jednego Boga.

a. Syn modli się do Ojca (J 11:41-42; 17; Mt 26:29 ff.).

b. Ojciec mówi do Syna (J 12:27-28).

c. Ojciec, Syn i Duch Święty – wszyscy trzej – występują razem, ale wyraźnie różnią się od siebie (Mt 3:16-17).

d. Ojciec posyła Syna i Ducha Świętego, natomiast Syn posyła Ducha Świętego (J 3:17; 4:34; 5:30; 6:39; 14:26; 15:26; 16:7).

e. Ojciec i Syn kochają się wzajemnie (J 3:35; 5:20; 10:17; 14:31; 15:9-10; 17:24).

Opracowanie pochodzi z książki "Trinity and Reality" - Ralph Alan Smith

 

Waga dyskusji nt. Trójcy Świętej

Kościół formułując prawdę o Trójcy nie mówił: Wiemy wszystko o Bogu. Mówił: Wierzymy we wszystko, co Bóg sam o sobie powiedział w Piśmie Świętym. I formułując konfesje i wyznania Kościół w wyrazisty sposób chciał się oddzielić od błędów, precyzując w jakiego Boga wierzy i uznaje. 

Przejawem niedojrzałości dzisiejszego Kościoła jest nie tylko brak ostrości w tym względzie, ale – co miało miejsce już kilka razy – porównywanie dyskusji o Trójcy Świętej do np. tematu chrztu, nazywanie ją „biciem piany”, dyskusjami o drugorzędne kwestie. Porównywanie dyskusji o Trójcy do dyskusji o sakramentach to kolejny dowód i przejaw niedojrzałości Kościoła w ocenie różnic, wagi obu tematów. 

W Kościele Powszechnym jest miejsce na baptystów, prezbiterian, luteran, zielonoświątkowców, metodystów. Ale nie ma miejsca w Kościele na antytrinitarzy: mormonów, świadków Jehowy, unitarian, badaczy Pisma czy innych epifanistów. To nie są grupy chrześcijańskie, ponieważ odrzucają boskość Jezusa i osobowość Ducha Świętego, a więc prawdę o Trójcy Świętej.

Wszyscy chrześcijanie w to wierzą

Wszyscy chrześcijanie (w tym również protestanci) wierzą w boską i ludzką naturę Jezusa i w Trójcę Świętą. Jeśli ktoś nie wierzy - nie jest chrześcijaninem. Jeśli jego wspólnota nie wierzy - nie jest Kościołem. Nie daj się nabrać na to, że w tej kwestii są różnice między chrześcijanami lub Kościołami. Nie ma.

Bóg nie jest prywatny

Przegląd niektórych spostrzeżeń Miroslava Volfa ("After Our Likeness"):

„Ponieważ Bóg chrześcijan nie jest Bogiem samotnym, lecz komunią trzech Osób, to wiara wprowadza człowieka w boską wspólnotę. Nie można jednak mieć zamkniętej społeczności z Trójjedynym Bogiem – jakiegoś rodzaju „czwórcy” – bowiem Bóg, w którego wierzą chrześcijanie nie jest bogiem prywatnym. Wspólnota z tym Bogiem jest zarazem wspólnotą z innymi, którzy w wierze zawierzyli temu samemu Bogu. Stąd jeden i ten sam akt wiary wprowadza człowieka w nową relację zarówno z Bogiem, jak i ze wszystkimi innymi, którzy pozostają w społeczności z Nim” (s. 173).

Innymi słowy, zbawienie zawsze dokonuje się WE WSPÓLNOCIE z ciałem Chrystusa (Kościołem). Nie ma społeczności z Chrystusem ani życia, jeśli ktoś jest odcięty od społeczności z Jego Ciałem. ​

- pastor Steve Wilkins

Pięć pytań do Fabiana Błaszkiewicza

Znajomy wysłał mi fragment nauczania Fabiana Błaszkiewicza - popularnego nauczyciela internetowego, który prowadzi swój kanał Tajemny Plan. Spotkałem kilka osób, które regularnie słuchają jego nauczania. W wypowiedzi z dnia 12 maja 2023 pomiędzy 32 a 37 minutą (5 minut) Fabian dzieli się swoimi przekonaniami temat jedności Boga i osób Trójcy Świętej. Pojawiają się tam następujące stwierdzenia (cytuję) - polecam jednak wysłuchanie podanego fragmentu w całości:

https://www.youtube.com/watch?v=-BfEMjGQXSY

"Pamiętajcie, nie ma trzech Bogów. Ostatnio miałem parę ciekawych rozmów z chrześcijanami, którzy zaczynają sobie uświadamiać, że oni znają doktrynę, wiedzą, że Bóg jest Jeden, tylko jest w Trzech Osobach. Ja się z samym tym opisem nie do końca zgadzam, bo my osób, koncepcji osoby nie rozumiemy tak, jak ją rozumie język hebrajski (...).

Teraz nie będę się nad tym rozwodził, ale ludzie de facto odkrywają, że wierzą w trzech bogów! Wierzą w Boga Ojca, wierzą w Boga Jezusa i wierzą w Boga Ducha Świętego. I kiedy nagle ja mówię: Ale ty rozumiesz, że Duch Święty w całości to jest ten sam Bóg, co w całości Bóg Ojciec czy co w całości Słowo Boże, to nagle są wstrząśnięci (...).

Bóg jest jeden, który się objawia w trzech (sp)osobach, który się objawia na trzy sp(osoby). Nie, że jest Jeden w Trzech Osobach. W całym szacunkiem, ale rozumiecie: osoba jest pewną całością, więc jeżeli Bóg ma trzy osoby, to jest trzech bogów. Pamiętajcie, Bóg jest jeden! A te jego sposoby istnienia to są te osoby, o których my myślimy, sposoby nie istnienia, lecz objawiania się (...)". 

---------------

Drogi Fabianie,

wierzę, że powyższe stwierdzenia to tylko niefortunny dobór słów. Mam nadzieję, że zgadzasz się z wiarą historycznego Kościoła w Trójcę Świętą, a niniejsza wypowiedź to jedynie wpadka, która wymagałaby jednak sprostowania. Dlatego będę wdzięczny za Twoją odpowiedź na pięć poniższych pytań:

1. Czy Twoje spojrzenie na Trójcę Świętą w czymś różni się od wiary historycznego Kościoła wyrażonej m.in. w Nicejsko-Konstantynopolitańskim Wyznaniu Wiary, Atanazjańskim Wyznaniu, Symbolu Chalcedonu?

2. Czy Ojciec, Syn i Duch Święty to trzy różne odwiecznie istniejące osoby boskie czy też trzy sposoby objawiania się jednoosobowego Boga?

3. Którzy chrześcijanie mówiąc o Ojcu, Synu i Duchu Świętym wierzą w trzech bogów? 

4. Czy możesz podać przykład różnicy pomiędzy Ojcem, Synem i Duchem Świętym? 

5. Dlaczego uważasz, że wiara Kościoła Powszechnego w trzy osoby boskie oznacza wiarę w trzech bogów? 

Z serdecznym pozdrowieniem,

pastor Paweł Bartosik, Ewangeliczny Kościół Reformowany w Gdańsku

O skutkach odrzucenia Trójcy Świętej

Krótko o skutkach odrzucenia prawdy o Trójcy Świętej.

Odwiecznie samotna monada (jednoosobowe bóstwo) nie daje nam żadnych podstaw, by uznać różnorodność, prawość, miłość, dobroć za pożądane wśród ludzi. Skoro bowiem jesteśmy stworzeni na Boży obraz i podobieństwo - idealnym wzorem człowieka jest milczący, samotny odludek. Wszak taki jest bóg antytrynitarzy (islamu, faryzeuszy, świadków Jehowy, unitarian, epifanistów, badaczy Pisma itd.). Bóg ściśle monoteistycznych sekt i niechrześcijańskich religii jest od wieczności sam. Nie okazuje od wieczności miłości, dobroci, poświęcenia, prawości wobec nikogo. Aby je objawić, musiał zmienić się w czasie i postanowił stworzyć aniołów oraz ludzi. Wyznawca takiego bóstwa może oczywiście próbować być dobrym naśladowcą milczącego boga-samotnika. Mało kto spośród nich jednak tego chce. 

Kiedy antytrynitarz wchodzi w osobową relację z człowiekiem, staje się tym samym najmniej podobny do obiektu swojej czci. Wszak jego bóg od wieczności był sam. Nie wchodził w osobową relację z kimkolwiek. Taka rzecz jak relacja stała się dla takiego boga czymś nowym; czymś, czego zaczął się uczyć w momencie, kiedy postanowił stworzyć istoty żywe. 

Zatem łatwo jest wierzyć w najróżniejsze idee. Trudniej jednak jest żyć zgodnie z nimi. Odrzucenie Trójcy Świętej to nic nowego. Mało kto jednak zastanawia się nad skutkami wiary w jednoosobowego boga, kiedy mówimy o takich rzeczach jak: dialog, komunikacja, relacja, wielkość, prawość, dobroć, poświęcenie, służba wzajemna. Te rzeczy są kompletnie obce jednoosobowemu bóstwu. 

Osobowość i bóstwo Ducha Świętego

OSOBOWOŚĆ DUCHA ŚWIĘTEGO

Duch Święty jest osobą, a nie jakąś bezosobową siłą.

W księdze Dziejów Apostolskich:

przepowiada (Dz 1,16); pozwala mówić językami (Dz 2,4); mówi (Dz 4,25); można Go okłamać (Dz 5,3); kusić (Dz 5,9); jest świadkiem (razem z apostołami) (Dz 5,32); można się Mu sprzeciwić (Dz 7,51); rozkazuje (Dz 8,29); porywa (Dz 8,39); wspomaga (Dz 9,31); mówi (Dz 10,19-20; Dz 11,12)); udziela natchnienia (Dz 11,28); mówi (Dz 13,2), posyła (Dz 13,4); postanawia (Dz 15,28); sprawia, że coś jest niemożliwe (Dz 16,6); zabrania (Dz 16,7); zniewala apostołów (Dz 20,22); upewnia (Dz 20,23); ustanawia biskupów (Dz 20,28); mówi (Dz 21,11; Dz 28,25)

Przykładowe fragmenty w innych księgach:

mówi (Hbr 10,15); obmywa (1 Kor 6,11); przyczynia się w błaganiach (Rz 8,26-27) zstępuje (Łk 1,35); kieruje (2 P 1,21); pokazuje (Hbr 9,8); usprawiedliwia (1 Kor 6,11); uświęca (1 Kor 6,11); otacza chwałą (J 16,13); objawia (Łk 2,26); zna (1 Kor 2,11); woła (Ga 4,6); ma zamiary (Rz 8,27); weźmie (J 16,14); bierze (J 16,15); oznajmia (J 16,13); przekonuje (J 16,8); wspiera (Rz 8,16); prowadzi (Rz 8,14); doprowadzi (J 16,13); poucza (1 Kor 2,13); pomaga (Ga 5,5); miłuje (Rz 15,30); jednoczy (2 Kor 13,13); mieszka (1 Kor 3,16); przebywa (J 14,17); posyła (Łk 4,18); przyjdzie (J 16,8); przychodzi (Rz 8,26); sprawia (1 Kor 12,11); spoczywa (1 P 4,14); namaszcza (Łk 4,18); wskrzesza (Rz 8,11). Osobę tę charakteryzuje inteligencja (Rz 8,16; Rz 8,26-27; 1 Kor 2,10-11), miłość (Rz 5,5; Rz 15,30), życzliwość (Rz 8,16; Rz 8,26), można przeciw Niemu zgrzeszyć czy Mu bluźnić (Mt 12,31), por. Hbr 10,29.

Mówi o sobie "JA":

Dz 10,20 "wstań przeto, zejdź i udaj się z nimi bez wahania, bo Ja ich posłałem."

DUCH  ŚWIĘTY JEST BOGIEM

Dz 5,3-4 Piotr zaś powiedział: Ananiaszu, dlaczego szatan zawładnął tobą? Usiłowałeś oszukać Ducha Świętego, zatrzymując część zapłaty za posiadłość. [...] Nie ludzi oszukałeś, lecz Boga.

1 Kor 6,19-20 Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.

Występuje wraz z Ojcem i Synem w jednym rzędzie. Najbardziej znana formuła trynitarna z osobą Ducha Świętego:

Mt 28,19 Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Słynne pozdrowienie z listu św. Pawła:
2 Kor 13,13  Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi.

Owszem, są urywki ukazujące działanie Ducha jako siłę. Są to metaforyczne opisy Jego działania, nie zaś osoby. Na podobnej zasadzie mówimy za Psalmami np. "Pan jest naszą siłą i naszą mocą". Nie oznacza to, że Bóg nie jest osobą, ale jest źródłem naszej siły.

Biblijna obrona boskości Jezusa

JHWH (JA JESTEM) 

Użyte wobec Boga

Wj 3:14 

Pwt 32:39 

Iz 43:10 

Użyte wobec Jezusa

Jn 8:24

Jn 8:58

Jn 18:4-6 

BÓG

Użyte wobec Boga

Rdz 1:1

Pwt 6:4

Ps 45:7-8 

Użyte wobec Jezusa:

Jn 1:1.14 

Jn 20:28 

Tyt 2:13 

Hbr 1:8 

2 Pt 1:1 

ALFA I OMEGA (PIERWSZY I OSTATNI)

Użyte wobec Boga

Iz 41:4

Iz 48:12

Ap 1:8 

Użyte wobec Jezusa

Ap 1:17-18 

Ap 2:8 

Ap 22:12-16

PAN

Użyte wobec Boga

Iz 45:24 

Użyte wobec Jezusa

Mt 12:8 

Dz 7:59-60 

Dz 10:36 

Rzym 10:12 

1 Kor 12:3 

Flp 2:10-11 

ZBAWICIEL

Użyte wobec Boga                                 

Iz 43:3  

Iz 43:11  

Iz 63:8; 

Łk 1:47; 

1 Tm 4:10

Użyte wobec Jezusa

Mt 1:21

Łk 2:11

Jn 1:29 

Jn 4:42  

Tyt 2:13 

KRÓL

Użyte wobec Boga

Ps 95:3

Iz 43:15

1 Tm 6:14-16 

Użyte wobec Jezusa

Ap 17:14

Ap 19:16 

SĘDZIA

Użyte wobec Boga

Rdz 18:25

Ps 50:4.6

Ps 96:13

Rzym 14:10  

Użyte wobec Jezusa

Jn 5:22

2 Kor 5:10

2 Tm 4:1 

ŚWIATŁOŚĆ

Użyte wobec Boga

2 Sm 22:29

Ps 27:1

Użyte wobec Jezusa

Jn 1:4.9

Jn 3:19

Jn 8:12

Jn 9:5

SKAŁA

Użyte wobec Boga

Pwt 32:3-4

2 Sm 22:32

Ps 89:27    

Użyte wobec Jezusa

Rzym 9:33

1 Kor 10:3-4

1 Pt 2:4-8 

ODKUPICIEL

Użyte wobec Boga

Ps 130:7-8 

Iz 48:17 

Iz 54:5 

Iz 63:9 

Użyte wobec Jezusa

Dz 20:28

Ef 1:7

Hbr 9:12

NASZA SPRAWIEDLIWOŚĆ

Użyte wobec Boga

Jer 23:6 

Użyte wobec Jezusa

Rzym 3:21-22

MAŁŻONEK

Użyte wobec Boga

Oz 2:18

Użyte wobec Jezusa

Mt 25:1

Mk 2:18-19

2 Kor 11:2

Ef 5:25-32

Ap 21:2.9

PASTERZ

Użyte wobec Boga

Rdz 49:24

Ps 23:1

Ps 80:2

Użyte wobec Jezusa

Jn 10:1.16

Hbr 13:20

1 Pt 2:25

1 Pt 5:4

DAWCA ŻYCIA

Użyte wobec Boga

Rdz 1:1

Rdz 2:7

Pwt 32:39

1 Sm 2:6

Hi 33:4

Ps 36:10

Ps 95:5-6

Ps 102:25-26

Iz 40:28

Użyte wobec Jezusa

Jn 5:21

Jn 10:28

Jn 11:25

Kol 1:15-18

Hbr 1:1-3.10

PRZEBACZAJĄCY GRZECHY

Użyte wobec Boga

Wj 34:6-7

Neh 9:17

Dn 9:9

Jon 4:2

Użyte wobec Jezusa

Mk 2:1-12

Dz 26:18

Kol 2:13

Kol 3:13

PAN NASZ LEKARZ

Użyte wobec Boga

Wj 15:26

Użyte wobec Jezusa 

Dz 9:34

WSZECHOBECNY

Użyte wobec Boga

Ps 139:7-12

Prz 15:3

Użyte wobec Jezusa

Mt 18:20

Mt 28:20

Ef 3:17

Ef 4:10

WSZECHWIEDZĄCY

Użyte wobec Boga

1 Krl 8:39

Jer 17:9.10.16

Użyte wobec Jezusa

Mt 11:27

Łk 5:4-6

J 2:25

Jn 16:30

Jn 21:17

Dz 1:24

WSZECHMOGĄCY

Użyte wobec Boga

Iz 40:10-31

Iz 45:5-13.18

Użyte wobec Jezusa

Mt 28:18

Mk 1:29-34

Jn 10:18

Jud 24

ODWIECZNY

Użyte wobec Boga

Rdz 1:1

Ps 102:27-28

Hab 3:6

Użyte wobec Jezusa

Jn 1:15.30

Jn 3:13.31-32

Jn 6:62

Jn 8:58

Jn 16:28

Jn 17:5

Iz 9:5-6

Mi 5:1

NIEZMIENNY

Użyte wobec Boga

Iz 46:9

Mal 3:6

Jk 1:17

Użyte wobec Jezusa

Hbr 13:8

PRZYJMUJĄCY CZEŚĆ

Użyte wobec Boga

Mt 4:10

Jn 4:24

Ap 5:14

Ap 7:11

Ap 11:16

Użyte wobec Jezusa

Mt 14:33

Mt 28:9

Jn 9:38

Flp 2:10-11

Hbr 1:6

PRZEMAWIAJĄCY Z BOŻĄ MOCĄ I AUTORYTETEM

Użyte wobec Boga

"Tak mówi Pan..." - pojawia się setki razy.

Użyte wobec Jezusa

Mt 7:29

Mt 23:34-37

Jn 7:46

na podst.: Josh McDowell, Biblijna obrona boskości Jezusa

Trójca i komunikacja

Idee mają swoje konsekwencje. Dotyczy to również, a może przede wszystkim teologii. Za przykład niech posłuży najbardziej praktyczna prawda Pisma Świętego, a mianowicie prawa o Trójjedynym Bogu. 

Odrzucenie jej niesie wiele dramatycznych konsekwencji w wymiarze praktycznym. Pisałem o wielu z nich w dziale TRÓJCA ŚWIĘTA na tym blogu. Jedna z takich konsekwencji dotyka wspólnoty, komunikacji, dobra… Wyznawca jednoosobowego boga wchodząc w relacje z innymi ludźmi, z żoną, wspólnotą, przyjaciółmi, społecznością robi coś dramatycznie obcego dla boga, który od wieczności nie komunikuje się z nikim, nie jest z nikim w osobowej relacji. Jednoosobowy bóg nie komunikuje się z nikim od wieczności. Aby mógł być Bogiem w relacji względem innej osoby - potrzebował stworzenia: aniołów, ludzi... Powiedzmy to raz jeszcze: jednoosobowy Bóg, aby mógł wejść w relację z inną osobą potrzebował stworzenia. 

Zupełnie inaczej na się sprawa z chrześcijaninem. Kiedy chrześcijanin komunikuje się, kiedy wchodzi w osobowe relacje miłości, przyjaźni, dobra, poświęcenia, służby drugiemu - robi coś, co Bóg czyni od wieczności. Relacja Ojca, Syna i Ducha Świętego jest odwieczna i łączy Trzy Boskie Osoby. Dlatego mówimy, iż Bóg jest miłością. Miłość jest Jego istotą, ponieważ od wieczności wiąże ona Ojca, Syna i Ducha Świętego. Miłość potrzebuje drugiego. Miłość z definicji jest czymś, co okazuję wobec innej osoby/osób. Jednoosobowy bóg chcąc okazać miłość - potrzebował stworzenia i co więcej - potrzebował zmienić się w czasie. Nie takiego Boga objawia Pismo Święte. 

Trójca Święta - źródło jedności i wielości

Jako ludzie jesteśmy obrazami Trójcy Świętej: w wielości (jako kobieta i mężczyzna - Rdz 1:27), w jedności, kiedy wielbimy, pracujemy, komunikujemy się, wchodzimy w relacje, poświęcamy, okazujemy dobro, służymy innym. Bóg robi te rzeczy od wieczności. Wobec kogo? Wobec pozostałych Osób Trójcy Świętej! 

Lecz nie tylko człowiek, ale i cały świat jest odbiciem jedności i różnorodności w Bogu. Żyjemy na jednej, a jednocześnie różnorodnej planecie. W ramach jedności stworzonych rodzajów zwierząt mamy różnorodne gatunki. Mamy jedność, a jednocześnie piękno różnorodności kwiatów, drzew, płatków śniegu, gór... 

Różnym antytrynitarnym grupom (świadkowie Jehowy, Mormoni, unitarnianie itp.) beztrosko przychodzi negacja biblijnej prawdy o Trójcy Świętej, ale trudniej jest żyć w oparciu o założenie, że Bóg jest jedną, niepodzielną monadą. Świat i człowiek, który miałby być odbiciem takiego boga byłby czymś strasznym, wykoślawionym, dramatycznie samotnym, wręcz niemożliwym do wyobrażenia. Kochaj prawdę o jedności i wielości w Bogu. I wyrażaj, maluj ją swoim życiem z radością!

Bóg, który wielbi

Pismo Święte naucza, że Ojciec uwielbia Syna: 

"Odrzekł Jezus: Jeżeli Ja siebie chwalę, chwała moja niczym jest. Mnie uwielbia Ojciec mój, o którym mówicie, że jest Bogiem waszym" (Ew. Jana 8:54). 

"A teraz Ty mnie uwielbij, Ojcze, u siebie samego tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim świat powstał" (Ew. Jana 17:5). 

Pismo Święte naucza, że Syn uwielbia Ojca: 

„To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy swoje ku niebu, rzekł: Ojcze! Nadeszła godzina; uwielbij Syna swego, aby Syn uwielbił ciebie" (Ew. Jana 17:1). 

„Ja cię uwielbiłem na ziemi; dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał” (Ew. Jana 17:4). 

Pismo Święte naucza, że Duch uwielbia Syna: 

„Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi” (Ew. Jana 16:13-14). 

Syn uwielbia Ojca. Ojciec uwielbia Syna. Duch uwielbia Ojca i Syna. Zarówno Ojciec, jak i Syn szanują Ducha. Każde bluźnierstwo może zostać wybaczone prócz bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu. Zatem trzy Osoby Trójcy Święte poszukują wzajemnej chwały i czci. 

Człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo właśnie takiego Boga. Istniejemy, by wielbić Boga, poszukiwać Jego chwały i cieszyć się Nim na wieki. Dlaczego? Ponieważ robi to Bóg. Kiedy chrześcijanin czci Boga - robi coś, co sam Bóg czyni od wieczności. Dlatego uwielbienie Boga to uczestnictwo w trynitarnej społeczności. Kiedy chrześcijanin kłania się Ojcu i chwali Jego imię, to nie tylko znajduje się blisko Boga dzięki dziełu Syna, w mocy Ducha. Mówimy również, że przebywa wówczas w specjalnej społeczności z Trójcą i odzwierciedla w swoim własnym działaniu coś podobnego do relacji, którą Trzy Boskie Osoby cieszą się od wieczności. 

Dla kontrastu, np. w islamie kiedy człowiek poszukuje Bożej chwały, robi coś całkowicie przeciwnego do tego, co sam kiedykolwiek robił Allah. Allah nigdy nie pokłoniłby się przed nikim innym. Allah nie czci nikogo, nie uwielbia nikogo. Kiedy muzułmanin kłania się Allahowi, to w tym momencie czyni coś, co jest najbardziej niepodobne do natury i istoty jego boga. Paradoks zaś polega na tym, że dla niego jest to chwila, w której oczekuje, że będzie najbliżej boga. 

Tymczasem bóg islamu, świadków Jehowy, faryzeuszy, unitarian, antytrynitarnych grup jest... sam. Nikogo nie czci i nikogo nie uwielbia. Kiedy więc człowiek czci jednoosobowe bóstwo – wówczas staje się najmniej podobny do obiektu swojej czci. Ich bóg bowiem nigdy tego nie czyni wobec kogokolwiek.

Gdzie trzech, tam radość

Ryszard z opactwa św. Wiktora (zm. 1173) napisał: "By Bóg mógł kochać, musi być w dwóch osobach, ponieważ miłość jest zawsze relacją". 

Ale prawdziwego przełomu dokonał, stwierdzając: 

"By Bóg był największą radością i szczęściem, musi być w trzech osobach". Kochankowie nie znają pełni szczęścia, dopóki nie odkryją zachwytu w tej samej rzeczy - tak jak świeżo upieczeni rodzice zachwycają się swoim pierwszym dzieckiem".

źródło: Richard Rohr, Tak ale... - medytacje codzienne

Czy Bóg się zmienia?

O tym, jaki jest Bóg uczymy się nie tylko z tego, co o Sobie mówi, lecz również z tego, jak działa. Pomyślmy przez moment o stwierdzeniu: To, co Bóg czyni w historii objawia to, kim Bóg jest w wieczności. 

Łatwo dokonać takiej dedukcji, ponieważ opiera się ona na fakcie, że Bóg nie może się zmieniać. Jest stały. Czyli np. jeśli mówimy, że Bóg ukochał człowieka, to mówimy jednocześnie, że Bóg kocha od wieczności. To jednak nie mogłoby być prawdą, gdyby Bóg nie był Trójjedyny. Gdyby Bóg był jedną, niepodzielną osobą, oznaczałoby to, że nie miał nikogo, kogo od wieczności mógłby kochać. Zatem decydując się na miłość do człowieka, zmienił się w czasie. Bóg zaś nie zmienia się w czasie. Zatem nie może być jednoosobową monadą. Chyba, że ktoś wyznaje wiarę w Boga, który zmienia się w czasie i uczy się w czasie.

Rzecz ma się podobnie, kiedy pomyślimy o takich rzeczach jak komunikacja Boga, radość Boga, poświęcenie Boga, dobroć Boga. Są to atrybuty, które wymagają istnienia innej osoby. Gdybym zamknął się do końca życia w pustym pokoju, nikt nie mógłby powiedzieć, że „Paweł jest dobry”. Jest "dobry" wobec kogo? W jaki sposób ta dobroć się wyraża? Że śpi, je i korzysta z toalety? Nie. To nie jest dobroć. Dobroć wyraża się w czynach i słowach dobroci wobec drugiego. Jednoosobowy bóg nie miał nikogo takiego. Zaczął być dobry dopiero w momencie, gdy stworzył aniołów i ludzi, a więc zmienił się w czasie. Zaczął robić coś, czego od wieczności nie znał i nie robił. Biblia mówi o Bogu, który od wieczności jest dobry i kochający. Jest odwieczną miłością. 

Jesteśmy obrazami Trójcy w wielości, jedności, kiedy wielbimy, pracujemy, komunikujemy się, wchodzimy w relacje, poświęcamy, ukazujemy dobro. Czy Bóg robi te rzeczy od wieczności? Oczywiście! Wobec kogo? Pozostałych osób Trójcy Świętej! Lecz nie tylko człowiek, ale i cały świat jest odbiciem jedności i różnorodności w Bogu. Łatwo jest wyznawać najróżniejsze teorie, np. wiarę w jednoosobowego boga. Trudniej jest żyć w oparciu o założenie, że Bóg jest jedną, niepodzielną osobą. Świat i ludzie, którzy mieliby być odbiciem takiego boga byliby czymś strasznym, wykoślawionym, wręcz niemożliwym do wyobrażenia i zaistnienia.