Rozmowa taty z nastoletnią córką

- Michael Foster*

No dobrze, moja pierwsza trójka dzieci to chłopcy, więc moja wiedza o dziewczynkach dopiero zaczyna się kształtować. 

Moja najstarsza córka ma dwanaście lat i jest w samym środku okresu dojrzewania. Dziś wieczorem była wyraźnie zdenerwowana. Widziałem ją z tyłu posesji – trzasnęła drzwiami, weszła do stodoły i coś kopnęła. 

Mój męski instynkt podpowiadał mi, żeby zapytać, co się stało. Jednak nauczyłem się, że zazwyczaj to nie jest najlepszy pomysł. Można tak zrobić, ale często prowadzi to jedynie do rozmowy o faktach – a to rzadko pomaga w deeskalacji sytuacji. Właściwie to zazwyczaj ją zaostrza. Jestem pewien, że jest czas na bezpośrednie pytania, ale to nie był jeden z nich. 

Zamiast tego, poprosiłem ją o spacer. Podczas spaceru opowiedziałem jej trochę o posesji i o dorastaniu na farmie mojej babci – jak łowiłem okonie i zawsze marzyłem o łowieniu bassów. Złapałem w życiu tylko pięć. Uwielbia wędkowanie, więc nawiązaliśmy kontakt. Rozmawialiśmy chwilę o jej przyszłości, o tym, co chciałaby robić po liceum. Jest artystką, tak jak jej mama – ja jedynie kiedyś aspirowałem do tego. To była miła rozmowa. Po jakiejś pół mili powiedziałem: „Hej, nie możesz pozwolić, by rządziły tobą emocje. Czy mogę się za ciebie pomodlić?”. Odpowiedziała: „Tak, chętnie”. Więc się pomodliłem. Uspokoiła się i oboje poszliśmy dalej. 

Czasami okrężna droga jest najlepsza. Dużą częścią tego, co staramy się robić jako rodzice, jest nauczenie naszych dzieci, jak regulować swoje emocje, a nie traktować wszystkiego jak sprawy prawnej, którą trzeba rozwiązać. Nie zawsze chodzi o to, kto ma rację lub co dokładnie się stało. Czasami chodzi o to, by być obecnym, pomóc im pogodzić się z tym, co czują, i delikatnie wskazać im drogę do mądrości.

* Autor jest pastorem Kościoła reformowanego East River Church w Batavia (Ohio, USA). Jest żonaty i wraz z żoną Emily mają ośmioro dzieci.

Niebo, Kościół i Stół Pański

Niebo, Kościół (a więc chrzest), Stół Pański nie są miejscami z oznaczeniem: "tylko dla dorosłych".

12 powodów, dla których zapraszamy ochrzczone dzieci do Stołu Pańskiego

Oto 12 powodów, dla których jako Kościół zapraszamy ochrzczone dzieci do Stołu Pańskiego:

1. Ponieważ ochrzczone dzieci nie są przyszłymi członkami ciała Chrystusa — są członkami teraz (Ef 6:1-3).

2. Chleb przy Stole Pańskim jest społecznością całego Ciała, nie zaś jego części (1 Kor 10:16).

3. Dzieci uczestniczyły w posiłku paschalnym, będącym zapowiedzią dzieła Chrystusa. Choć nie wszystkie rozumiały jej znaczenie, to miały uczestniczyć w społeczności baranka i słyszeć pouczenie o znaczeniu tego obrzędu (Wj 12:3-4.25-27).

4. Dzieci ludu Bożego wyszły z Egiptu, przeszły przez wodę i potrzebują duchowego umocnienia w drodze do nieba. Otrzymywały duchowy pokarm i duchowy napój ze skały, którą był Chrystus (1 Kor 10:1-11). Manna – pokarm z nieba, który jest obrazem prawdziwego chleba, który zstąpił z nieba (Chrystus) – miała być również udzielana dzieciom (Pwt 16:16).

5. Dzieci w Starym Przymierzu miały dostęp do cieni, które zapowiadały rzeczywistość. Odsuwając dzieci od Stołu Pańskiego w Nowym Przymierzu, musielibyśmy uznać, że dzieci w Nowym Przymierzu zostały pozbawione darów i przywilejów, które miały dzieci w Starym Przymierzu. 

6. Wszyscy Izraelici brali udział w rytualnych posiłkach podczas świąt Izraela. Dzieci uczestniczyły w świątecznych posiłkach Święta Paschy, Święta Tygodni, Święta Szałasów (Pwt 16:10-14). Nowy Testament nigdzie nie wprowadza tak radykalnej zmiany, która polegałaby na usunięciu dzieci spośród uczestników świątecznych posiłków ustanowionych przez Boga. Peter Leithart napisał: "Bez dzieci Kościół jest klubem dla religijnie dojrzałych. Bez dzieci święta Kościoła są bardziej restrykcyjne niż święta starego Izraela, tak jakby Boża gościnność skurczyła się po przyjściu Syna i Ducha Świętego, co jest nie do pomyślenia".

7. Komunia nie jest nagrodą za wiedzę teologiczną lub znajomość katechizmu. Jest środkiem łaski i umocnienia dla całego Kościoła — zarówno dzieci jak i dorosłych.

8. Pan Jezus powiedział: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie”. Dlatego przyprowadzamy je do Jego obecności: w głoszonym Słowie Bożym, w chrzcie i przy Stole Pańskim. 

9. Pan Jezus, ustanawiając Wieczerzę Pańską, podał chleb i wino wszystkim uczniom (Mt 26:27). Dzieci chrześcijan są częścią Kościoła, są małymi uczniami Chrystusa. Jezus nie odmawia im swoich darów i posilenia w wierze. 

10. Eucharystia jest obrazem zbawienia z łaski, nie przez uczynki lub funkcję intelektu. Jest przedsmakiem uczty w Bożym Królestwie, w której udział będą miały również dzieci. 

11. Ani Kościół, ani pastor, starsi nie posiadają autorytetu, by odmówić ochrzczonym członkom ciała (nie poddanym dyscyplinie kościelnej) udziału przy Stole Pańskim. Co Bóg złączył – człowiek niechaj nie rozłącza. Bóg złączył uczestnictwo w przymierzu z prawem do udziału w sakramentalnym posiłku przymierza. 

12. Odsuwanie dzieci od Chrystusa obecnego przy Stole Pańskim jest nierozpoznawaniem Ciała Pańskiego, przed czym ostrzegał apostoł Paweł (1 Kor 11:29). Tim Galant napisał: „Gdy apostoł Paweł stawia wymaganie badania samego siebie (1 Kor 11:28), to z kontekstu wynika, że jego celem jest powstrzymanie chrześcijan od przystępowania do Stołu Pańskiego w sposób manifestujący podział. Tymczasem odsuwanie dzieci przymierza od Stołu jest samo w sobie podziałem: separuje bowiem dzieci od „dojrzałych” członków, sugerując, że są obywatelami drugiej klasy w królestwie niebios (co stoi jednoznacznie w sprzeczności ze stwierdzeniem Chrystusa w Ewangelii Mateusza 19:13-14)”.

15 powodów, dla których wierzę w chrzest niemowląt

Oto 15 powodów, dla których jako Kościół wyznajemy i praktykujemy chrzest niemowląt:

1. Ponieważ według Pana Jezusa do takich należy Królestwo niebios (Łk 18:16-17). Nie stawiamy szczelniejszych drzwi do chrztu aniżeli do nieba.

2. Ponieważ wierzę w jedność Biblii i jedność ludu Bożego. Bóg zawsze miał i ma jeden lud, którego częścią były i są dzieci. Pan Jezus nigdzie tego nie zmienił. Przeciwnie. Potwierdził ich wyjątkowe miejsce w Bożym sercu.

3. Ponieważ dzieci są częścią przymierza Abrahamowego, którego jako chrześcijanie jesteśmy dziedzicami poprzez Chrystusa (Rdz 17:7; Gal 3:29). 

4. Ponieważ obietnice wszystkich przymierzy, które Bóg zawierał z człowiekiem zawsze dotyczyły dzieci. Nowe Przymierze nie jest inne pod tym względem. 

5. Ponieważ biblijne obrazy odkupienia dotyczyły całych domostw: arka Noego, Pascha, wyjście z Egiptu, ofiary ze zwierząt, ocalenie rodziny Rachab itp.    

6. Ponieważ biblijne zapowiedzi chrztu dotyczyły również dzieci: przeszły przez wodę i zostały "ochrzczone w Mojżesza" wraz z całym ludem Bożym (1 Kor 10:1-4), uczestniczyły w obmyciach z nieczystości (Lb 19:14.18).

7. Ponieważ chrzest i obrzezanie (pomimo oczywistych różnic), które otrzymywały dzieci wskazują na tę samą rzeczywistość duchową (obrzezanie serca, usprawiedliwienie z wiary, śmierć starego człowieka, włączenie do społeczności ludu Bożego...). 

8. Ponieważ dzieci ludu Bożego są określane w ten sam sposób, co dorośli wyznający wiarę: święci (Ef 1:1), wierzący (Kol 1:2), odkupieni (Kol 1:14), uczestnicy Bożego dziedzictwa (Kol 1:12), potomstwo Boże (Mal 2:15), królewscy kapłani i naród święty (Wj 19:6; 1 P 2:9), lud Boży (Kpł 26:12; 1 P 2:10), domownicy Boga (Ef 2:19).

9. Ponieważ nasz Bóg jest również Bogiem naszych dzieci (Rdz 17:7; Dz 2:38-39; Ps 22:10-11; 71:5-6), mają prawo wraz z nami modlić się do Niego "Ojcze nasz".

10. Ponieważ połowa chrztów opisanych w Dziejach Apostolskich to chrzty domowników (Dz 16:14-15; 32-33; 10:47-48; 18:8). Bóg od zawsze włączał do przymierza całe domostwa, a więc dorosłych wyznających wiarę oraz ich dzieci. 

11. Ponieważ wiara chrześcijańska nie jest jedynie wiarą dorosłych. Bóg przyjmuje również chwałę z ust dzieci, ssących i niemowląt (Ps 8:3; Mt 21:16) 

12. Ponieważ dzieci są wymienione wśród adresatów listów apostolskich skierowanych do ochrzczonych członków Kościoła (Ef 6:1; Kol 3:20).

13. Ponieważ Nowy Testament nie tylko nie odwołuje Bożego wielowiekowego działania: „ty i twoje potomstwo”, lecz wielokrotnie ją powtarza i utwierdza  (Łk 1:17; Łk 2:49-50; Dz 2:39; 3:25; 13:32-33; Rz 4:13-17).

14. Ponieważ Nowy Testament nigdzie nie wprowadza tak radykalnej zmiany, która polegałaby na usunięciu dzieci spośród uczestników ludu Bożego, którymi były od tysiącleci.

15. Ponieważ starożytny i historyczny Kościół zawsze wyznawał i praktykował chrzest niemowląt (do czasu anabaptystów w XVI wieku). Reformatorzy Kościoła i konfesje Kościołów reformacji nie tylko go nie negowali, lecz zdecydowanie bronili. 

Jedna z moich największych radości podczas nabożeństwa

Jedną z największych radości jakich doświadczam podczas nabożeństwa jest widok dzieci (i młodzieży) wznoszących ręce z całym Kościołem w geście uwielbienia Boga (podczas Modlitwy Pańskiej, śpiewu Gloria Patri czy końcowej Doksologii). 

Rodzice, zabierajcie swoje dzieci do Kościoła. Nabożeństwo jest m.in. dla nich. *Całe* nabożeństwo, nie zaś jedynie pierwsze 15 minut. Kościół nie powinien być dla nich miejscem "religii wyznawanej przez rodziców". Kościół to ich duchowy dom, którego są członkami, a nie gośćmi lub sympatykami. 

Czytajcie z nimi Biblię i módlcie się z nimi w domach. Uczcie je "Ojcze nas", "Wierzę w Boga", Dekalogu i treści Ewangelii od najmłodszych lat. 

Jeśli nie będziecie wychowywać swoich dzieci w wierze, kultura zaszczepi w nich swoją wiarę. 

Co ważne - nie jesteście w tych wysiłkach jesteście sami! Jesteście otoczeni Bożą miłością, Jego obietnicami i mocą Ducha Świętego. 

Nie obawiajcie się błędów i potknięć (sam wiele z nich popełniłem i popełniam). Obawiajcie się perfekcjonizmu, surowości i braku radości. Chrońcie je przed Waszym grzechem. Chrońcie je przed brakiem Kościoła, brakiem Słowa Bożego w Waszym domu i brakiem wspólnej modlitwy.

Dzieci chrześcijan są święte

Dzieci wierzących są święte w sposób, w jaki inne dzieci nie są (1 Kor 7:14).

„Święty” nie oznacza usprawiedliwiony lub odrodzony, ale przymierzowo odrębny, oddzielony jako różny od świata i jako członek widzialnego Kościoła Chrystusa. 

- Kendall Lankford

Przygotuj dziecko na drogę

Rich Lusk*

Kiedy moje dzieci dorastały, mówiłem im, że życie będzie pełne problemów, ale to od nich zależy, z jakimi problemami będą się mierzyć. Mogą albo radzić sobie z problemami wynikającymi z ich wierności Bogu, albo z problemami wynikającymi z nieposłuszeństwa Bogu. 

Z pierwszymi problemami jest o wiele lepiej sobie radzić niż z drugimi. Problemy z pierwszej grupy są w rzeczywistości błogosławieństwem; problemy drugiego rodzaju sprawiają, że życie staje się utrapieniem. 

Rodzice powinni tak wychowywać swoje dzieci, aby w średnim wieku mogły powiedzieć: „Tato, życie nie jest tak trudne, jak mi mówiłeś. Naprawdę dobrze mnie przygotowałeś”. 

Rozpieszczanie dzieci nie jest formą miłości. Nasze dzieci muszą znosić pewne trudności, gdy są jeszcze w domu, ponieważ z pewnością będą musiały stawić czoła trudnościom, gdy go opuszczą. Pozwalając naszym dzieciom radzić sobie z trudnymi rzeczami w młodym wieku, ułatwiamy im życie, gdy będą starsze. Nie przygotowujmy drogi dla dziecka; przygotujmy dziecko na drogę.

*Autor jest pastorem Kościoła reformowanego w Birmingham (Alabama, USA).

Chrześcijanie powinni chrzcić swoje dzieci, lecz nie z powodu obrzezania

Adam McIntosh 

To prawda, że w Nowym Testamencie nie ma wersetu, który nakazywałby lub opisywałby chrzest niemowląt. Stanowi to problem dla niektórych chrześcijan. Ci, którzy szukają jedynie wyraźnych nakazów lub ci, których teologia ogranicza się do Nowego Testamentu, dojdą do wniosku, że chrzest niemowląt nie jest biblijny, a zatem nie jest zbyt chrześcijański. 

Kiedy zwolennicy chrztu niemowląt (tj. pedobaptyści) bronią swojego stanowiska, do jakich dowodów biblijnych najczęściej się odwołują? Do obrzezania. Mówią, że chrzest „zastąpił obrzezanie” lub że chrzest jest „nowym obrzezaniem” albo że obrzezanie zostało „wypełnione w chrzcie”. Ten sposób myślenia jest powszechny w kręgach protestanckich, katolickich i prawosławnych. Można go znaleźć u Cypriana, Augustyna, w Belgijskim Wyznaniu Wiary, w Katechizmie Heidelberskim i innych. 

Jako pedobaptysta zgadzam się, że istnieją podobieństwa między obrzezaniem a chrztem, ale powszechna argumentacja jest zbyt uproszczona. Siła obrzezania polega na tym, że wskazuje, iż Bóg nie sprzeciwia się narzucaniu rytuałów niemowlętom i małym dzieciom. To ważny punkt, ale to, czy Bóg chce narzucać niemowlętom chrzest, to zupełnie inna kwestia. 

Przeciwnicy chrztu niemowląt (tj. credobaptyści) słusznie wskazują na różnice między obrzezaniem a chrztem, takie jak: (1) obrzezanie było przeznaczone tylko dla Izraelitów, a nie dla wszystkich wierzących w Jahwe i (2) obrzezanie było przeznaczone tylko dla izraelskich chłopców i mężczyzn, a nie dla izraelskich dziewczynek i kobiet. Zgadzam się z credobaptystami, że obrzezanie nie jest wystarczającym powodem praktykowania chrztu niemowląt. Można by podać o wiele lepszy argument. 

Wystarczającym powodem chrztu niemowląt byłby chrzest w Starym Testamencie. Gdyby w Starym Przymierzu były chrzty i gdyby te chrzty obejmowały niemowlęta, powinniśmy oczekiwać, że włączanie niemowląt będzie kontynuowane w Nowym Przymierzu. Nie potrzebowalibyśmy wyraźnego nakazu z Nowego Testamentu, aby chrzcić nasze dzieci. Chrzest niemowląt byłby oczekiwanym i domyślnym wnioskiem. W rzeczywistości Nowy Testament musiałby wyraźnie zakazać chrztu niemowląt, gdyby nastąpiła w tej kwestii jakaś zmiana. 

Wielu chrześcijan wychodzi z założenia, że chrzest jest charakterystyczny dla Nowego Testamentu, tak jakby został zapoczątkowany przez Jana Chrzciciela w pierwszym wieku. Jednak pisarze apostolscy odrzucają to założenie w swoich listach. Piotr mówi, że potop był „chrztem” (baptisma) dla Noego i jego rodziny (1 Piotra 3:20-21). Paweł mówi, że Izraelici zostali „ochrzczeni” (baptizo) podczas przejścia przez Morze Czerwone (1 Koryntian 10:2). W Liście do Hebrajczyków 9:10 słowo baptismos odnosi się do obrzędowych obmyć Starego Przymierza. Oznacza to, że chrzest znajdujemy już w Starym Testamencie. To właśnie tam musi zaczynać się nasza teologia chrztu. Zaprzeczanie temu oznacza interpretację Pisma Świętego wbrew apostołom. 

Biblijna teologia chrztu zaczyna się w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju od świata wody, z którego wszystko inne zostanie stworzone i uformowane. Drugiego dnia Bóg rozdzielił wodę na dwa miejsca: wody powyżej i poniżej (w górze i na dole). I właśnie to stanie się symbolicznym paradygmatem chrztu. Podczas potopu Noe i jego rodzina zostali ochrzczeni wodą z góry (deszczem). Niegodziwi zaś zostali zanurzeni. Nad Morzem Czerwonym Izraelici zostali ochrzczeni wodą z góry (Psalm 77:16-20). Niegodziwi Egipcjanie zostali zanurzeni. Nad Morzem Czerwonym Izraelici zostali ochrzczeni wodą z góry (Psalm 77:16-20). Niegodziwi Egipcjanie zostali zanurzeni. Zanurzenie oznacza śmierć i piekło, pokropienie i polanie oznacza oczyszczenie z nieba. 

Kapłańskie obmycia w systemie lewickim podążały za tym samym schematem. Księga Liczb 8:6-7 wyraźnie wymaga „pokropienia” w celu wyświęcenia Lewitów. Inne fragmenty używają słowa „obmywanie”, lecz te obmywania odbywały się przy użyciu kadzi z brązu przy drzwiach Przybytku (Wyjścia 29:4; 30:18). 

Księga Wyjścia 38:8 mówi nam, że kadź była zrobiona z lusterek, dlatego nie nadawała się do zanurzania dorosłych w wodzie. Historyczny konsensus (zarówno wśród Żydów jak i chrześcijan) jest taki, że woda była czerpana z kadzi i wylewana na odbiorcę. Księga Wyjścia 30:20-21 mówi, że kapłani mieli myć ręce i stopy za każdym razem, gdy wchodzili i wychodzili z Przybytku. Mieli to robić wodą „z” kadzi, co dodatkowo wskazuje, że woda była czerpana i wylewana z góry. 

Obmywania z powodu nieczystości były wykonywane w podobny sposób. Zwróćmy uwagę na słowa z Księgi Liczb 19:13: "Każdy, kto dotknie umarłego, to jest człowieka, który umarł, a nie oczyści się, ten skala przybytek Pana. Taki człowiek będzie wytracony z Izraela. Ponieważ nie został skropiony wodą oczyszczenia...". Pokropienie lub polanie jest wyraźnie zaznaczone w innych miejscach (Izajasza 44:3, 52:15, Ezechiela 36:25). List do Hebrajczyków 9 odnosi się do wszystkich z nich jako do „chrztów”, dlatego musimy zaakceptować, że pokropienie i polanie są uzasadnionymi (i preferowanymi) sposobami chrztu. 

Co to ma wspólnego z chrztem niemowląt? Po pierwsze, widzimy, że chrzest poprzedzał obrzezanie. Chrzest Noego (Księga Rodzaju 7) nastąpił na długo przed obrzezaniem Abrahama (Księga Rodzaju 17). Nie jest właściwe mówienie o chrzcie jako „zastępującym” obrzezanie, skoro chrzest istniał przed obrzezaniem i obok niego przez tysiące lat. Były to dwa odrębne rytuały o odrębnych celach. Lepiej byłoby powiedzieć, że obrzezanie po prostu przestało istnieć. Obrzezanie zostało spełnione w ukrzyżowaniu Chrystusa, podobnie jak wszystkie inne krwawe rytuały. W przeciwieństwie do tego chrzest trwa, ponieważ poprzedzał Prawo i sięga stworzenia. 

Po drugie, widzimy, że chrzest niemowląt został zatwierdzony przez Boga w Starym Testamencie. Chrzest w Morzu Czerwonym obejmował dzieci. Był przeznaczony dla całego ludu przymierza Bożego, nie tylko dla dorosłych. Obejmował dzieci izraelskie, nawet te zbyt małe, aby mogły zrozumieć, co się dzieje. Podobnie obmycia z nieczystości obejmowały dzieci. Księga Liczb 19 jest najlepszym tego przykładem. Każdy, kto wchodził do namiotu, w którym znajdowało się martwe ciało, był uważany za nieczystego i musiał zostać pokropiony wodą (Liczb 19:14.18). Nie podano żadnych wyjątków. Obejmowało to każdego, w każdym wieku, przy łożu śmierci ukochanej osoby. Ponadto, jeśli dziecko w jakikolwiek inny sposób zaraziło się nieczystością, miały zastosowanie wymagania dotyczące chrztu. Nieświadomość niemowlęcia co do jego nieczystości i niezdolność do wyznania nie wykluczały go z chrztu. 

Ta informacja powinna radykalnie zmienić nasze podejście do Nowego Testamentu. W Ewangelii Mateusza 3 nagle znikąd pojawia się chrzest. Jest wspomniany bez żadnego opisu, jak ma być wykonywany. Dlaczego? Ponieważ był znanym rytuałem w całej historii Izraela. Autorzy oczekiwali, że ich odbiorcy będą wiedzieć, czym jest chrzest, i że my również będziemy to wiedzieć. Chrzest zawsze był rytuałem pokrapiania lub polewania i zawsze obejmował dorosłych oraz dzieci. Nie ma żadnych wskazań, że uległo to zmianie w Nowym Przymierzu. 

Rodzice przyprowadzali swoje dzieci, aby zostały ochrzczone przez Jana. Zeszli do wód poniżej (Jordanu - dop. tłum.), ale zostali ochrzczeni wodami powyżej (przez polanie - dop. tłum.), odtwarzając obraz z drugiego dnia stworzenia. Jezus został ochrzczony w ten sam sposób. W dniu Pięćdziesiątnicy chrzest Duchem Świętym był „wylaniem” (Dzieje Apostolskie 1:5; 2:17). Piotr następnie nakazał chrzest wodny i powiedział, że obietnica "odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala” (Dzieje Apostolskie 2:38-39). Żydowski umysł zrozumiałby to jako nic innego niż chrzest niemowląt odbywający się przez pokropienie lub polanie. 

Obrzezanie nie jest najsilniejszym argumentem za chrztem niemowląt. W większości przypadków jest to rozproszenie, które prowadzi do niepotrzebnego zamieszania. Najskuteczniejszą obroną chrztu niemowląt jest chrzest niemowląt. Bóg nakazał go w Starym Przymierzu i jest kontynuowany w Nowym Przymierzu. Uważajcie, rodzice. Kiedy zbliża się armia faraona, nie zostawiajcie swoich dzieci na brzegu. Zabierzcie je ze sobą przez wodę. 

* Autor jest pastorem Kościoła reformowanego Saint David’s Church (CREC) w Tomball, TX. 

Artykuł ukazał się na stronie Theopolis Institute - TUTAJ

tłum.: Paweł Bartosik

Czy baptyści mówią do swoich niemowląt?

Protestanci zawsze podkreślali, że zbawienie przychodzi przez wiarę, przy czym większość protestantów chrzciła i chrzci niemowlęta. 

Jak te dwie rzeczy można ze sobą połączyć? 

Luter i Kalwin łączyli nacisk na wiarę z chrztem niemowląt, twierdząc, że niemowlęta mogą wierzyć. Baptyści dostrzegają w tym piętę achillesową stanowiska pedobaptystycznego (zwolenników chrztu niemowląt - dop. PB) i przykład absurdalnych środków, do których pedobaptyści są gotowi się posunąć, gdy bronią praktyki nie do utrzymania. 

Czy wiara niemowląt jest absurdalna? „Wiara” jest ludzką odpowiedzią zaufania Bogu, odpowiedzią wierności w osobistej relacji, a to ma duże konsekwencje dla naszego rozumienia wiary niemowląt. Pytanie o wiarę niemowląt nie brzmi: „Czy niemowlęta są zdolne do otrzymania tego pobudzenia boską mocą?”. Pytanie brzmi: „Czy niemowlęta mogą reagować na inne osoby? Czy niemowlęta mają osobiste relacje?” I odpowiedź na to pytanie brzmi oczywiście: tak. Niemowlęta szybko (nawet w łonie matki) uczą się reagować na głos matki; niemowlęta szybko manifestują „zaufanie” do swoich rodziców; niemowlęta szybko odróżniają obcych od członków rodziny. Jeśli niemowlęta mogą ufać lub nie ufać ludziom, dlaczego nie mogą ufać Bogu? Za podważaniem wiary niemowlęcia kryje się najwyraźniej założenie, że Bóg jest dla niego mniej dostępny niż inni ludzie. Jest to jednak błędne założenie, ponieważ żaden człowiek nie jest bliżej nas niż Bóg. To założenie jest błędne, ponieważ obecność Boga objawia się za pośrednictwem Jego ludu. Kiedy rodzice mówią do swojego noworodka: „Jezus cię kocha i będzie się o ciebie troszczył”, wypowiadają obietnice Boga. 

Ponadto, rodzice nawiązują relacje ze swoimi niemowlętami za pomocą symboli. Rozmawiamy z naszymi niemowlętami i okazujemy im naszą miłość za pomocą gestów – uścisków i pocałunków. Jeśli nie ma nic irracjonalnego lub absurdalnego w tym, że ludzie nawiązują osobistą relację z niemowlętami za pomocą symboli, to nie ma nic irracjonalnego w tym, że Bóg robi to samo. Tak jak nawiązujemy pełne miłości i zaufania relacje z naszymi niemowlętami za pomocą symboli, tak Bóg przemawia do niemowląt i nawiązuje z nimi relację za pomocą „widzialnego słowa” chrztu. Tak więc pytanie „Czy powinniśmy chrzcić niemowlęta?” jest w pewnym sensie podobne do pytania „Czy powinniśmy rozmawiać z niemowlętami?”. Chrzest dzieci nie jest ani bardziej, ani mniej dziwny i cudowny niż rozmowa z noworodkiem. Tym w rzeczywistości jest właśnie chrzest dzieci: Bóg przemawiający w wodzie do noworodka. 

Jeśli dziecko nie rozumie, co mówi rodzic, to czy racjonalne jest, aby rodzic mówił do niego lub do niej? Rodzice baptyści, jak i inni, rozmawiają ze swoimi niemowlętami i przez wiele miesięcy nie oczekują, że dziecko zrozumie lub im odpowie. Nie widzą w tym nic irracjonalnego. Rozmawiają ze swoimi dziećmi, to znaczy stosują symbole, nie dlatego, że uważają, że niemowlę rozumie wszystko co się mówi, lub dlatego, że oczekują natychmiastowej odpowiedzi. Rozmawiają ze swoimi dziećmi, aby dziecko nauczyło się rozumieć i odpowiadać. Tak samo chrzcimy niemowlęta i stale przypominamy im o ich chrzcie i jego konsekwencjach, aby mogły zrozumieć i dojrzeć w wierze. Nadajemy im imiona, aby mogły dorastać i reagować na to imię; mówimy do nich, żeby zaczęły odpowiadać; nadajemy im imiona podczas chrztu, żeby zaczęły żyć w chrzcie i poza nim. 

Wydaje mi się, że socjologicznie konsekwentny baptysta powinien pozwolić dzieciom nadawać sobie samym imiona. W przeciwnym razie nieuchronnie „narzuca” własną tożsamość małym chłopcom i dziewczynkom. Karl Barth, który głośno protestował przeciwko „przemocy” narzucania dziecku chrześcijańskiej tożsamości poprzez chrzest niemowlęcy, byłby niewątpliwie zadowolony. W rzeczywistości baptyści tego nie robią i wbrew sobie narzucają również swoim dzieciom język. Wbrew sobie często traktują swoje dzieci jak chrześcijan, ucząc je śpiewać „Jezus kocha mnie” i modlić się Modlitwą Pańską. A jeśli robią to wszystko, to jaki pozostaje powód, aby opierać się udzielaniu znaku przymierza? 

*Autor jest pastorem Immanuel Reformed Church (CREC) w Birmingham (Alabama, USA), dyrektorem Theopolis Institute for Biblical, Liturgical and Cultural Studies, autorem wielu książek i artykułów nt. teologii, biblistyki, literatury. Wpis ukazał się na facebookowym profilu Theopolis Institute

Pierwszy Katechizm (1840)

Pierwszy Katechizm (1840)

Pytanie 1: Kto cię stworzył?
Bóg.

Pytanie 2: Co jeszcze stworzył Bóg?
Bóg stworzył wszystko.

Pytanie 3: Po co Bóg stworzył ciebie i wszystko poza tobą?
Ku Swojej chwale.

Pytanie 4: Jak możesz chwalić Boga?
Kochając go i będąc posłusznym Jego przykazaniom.

Pytanie 5: Dlaczego powinieneś chwalić Boga?
Dlatego, że mnie stworzył i opiekuje się mną.

Pytanie 6: Czy jest więcej bogów niż jeden?
Jest tylko jeden prawdziwy Bóg.

Pytanie 7: Ile jest Osób Boskich?
Trzy.

Pytanie 8: Wymień te trzy osoby.
Ojciec, Syn i Duch Święty.

Pytanie 9: Kim jest Bóg?
Bóg jest Duchem i nie ma ciała tak jak my.

Pytanie 10: Gdzie jest Bóg?
Bóg jest wszędzie.

Pytanie 11: Czy możesz zobaczyć Boga?
Nie. Nie mogę zobaczyć Boga, ale On mnie zawsze widzi.

Pytanie 12: Czy Bóg wie wszystko?
Tak. Nic nie może być przed Nim ukryte.

Pytanie 13: Czy Bóg wszystko może?
Tak. Bóg swoją świętą wolą, może wszystko.

Pytanie 14: Skąd dowiadujesz się jak kochać i być posłusznym Bogu?
Tylko z Biblii.

Pytanie 15: Kto napisał Biblię?
Wybrani ludzie napisali ją z natchnienia Ducha Świętego.

Pytanie 16: Jak nazywali się nasi pierwsi rodzice?
Adam i Ewa.

Pytanie 17: Jak Bóg stworzył naszych pierwszych rodziców?
Bóg stworzył Adama z ziemi, a Ewę z żebra Adama.

Pytanie 18: Co, poza ciałem, Bóg dał Adamowi i Ewie?
Dał im duszę, która trwa wiecznie.

Pytanie 19: Czy ty też masz duszę i ciało?
Tak. Moja dusza będzie trwać wiecznie.

Pytanie 20: Skąd wiesz, że twoja dusza będzie trwać wiecznie?
Z Biblii.

Pytanie 21: Jakimi Bóg stworzył Adama i Ewę?
Stworzył ich świętymi i szczęśliwymi.

Pytanie 22: Co to jest święte przymierze?
Związek założony przez Boga i gwarantowany jego Słowem.

Pytanie 23: Jakie przymierze zawarł Bóg z Adamem?
Przymierze życia.

Pytanie 24: Co Bóg nakazał Adamowi w przymierzu życia?
Pełne posłuszeństwo.

Pytanie 25: Co Bóg obiecał w przymierzu życia?
Nagrodzić Adama życiem, jeśli będzie posłuszny.

Pytanie 26: Czym Bóg groził w przymierzu życia?
Śmiercią za nieposłuszeństwo.

Pytanie 27: Czy Adam dotrzymał przymierza życia?
Nie. Adam zgrzeszył przeciwko Bogu.

Pytanie 28: Co to jest grzech?
Myśl, słowo lub czyn, które łamią Boże Prawo przez ich popełnienie lub zaniedbanie.

Pytanie 29: Co to jest grzech przez zaniedbanie?
Nie być tym, lub nie robić tego czego wymaga Bóg.

Pytanie 30: Co to jest grzech przez popełnienie?
Robienie tego, czego Bóg zabrania.

Pytanie 31: Na co zasługuje każdy grzech?
Na gniew i przekleństwo Boga.

Pytanie 32: Czym zgrzeszyli nasi pierwsi rodzice?
Zjedli zakazany owoc.

Pytanie 33: Kto skusił ich do tego grzechu?
Szatan najpierw kusił Ewę, potem przez nią kusił Adama.

Pytanie 34: Jak Adam i Ewa zmienili się kiedy zgrzeszyli?
Zamiast świętych i szczęśliwych stali się grzesznymi i nędznymi.

Pytanie 35: Czy Adam działał jedynie w swoim imieniu w przymierzu życia?
Nie. Reprezentował wszystkich ludzi.

Pytanie 36: Jak wpłynął na ciebie grzech Adama?
Sprawił, ze jestem winny i grzeszny.

Pytanie 37: Jak bardzo grzeszny jesteś z natury?
Cała moja natura jest zepsuta.

Pytanie 38: Czy z tą grzeszną naturą możesz iść do nieba?
Nie. Moje serce musi zostać przemienione zanim będę mógł iść do nieba.

Pytanie 39: Jak nazywa się to przemienienie serca?
Nowe narodzenie lub odrodzenie.

Pytanie 40: Kto może przemienić twoje serce?
Jedynie Duch Święty.

Pytanie 41: Czy możesz zostać zbawiony przez przymierze życia?
Nie. Ponieważ je złamałem i jestem przez nie potępiony.

Pytanie 42: Jak złamałeś przymierze życia?
Adam mnie reprezentował, więc upadłem razem z nim w jego pierwszym grzechu.

Pytanie 43: Jak więc możesz być zbawiony?
Przez Jezusa Chrystusa i przymierze łaski.

Pytanie 44: Kogo reprezentował Jezus w przymierzu łaski?
Swoich wybranych.

Pytanie 45: Jak Jezus wypełnił przymierze łaski?
Wypełnił cale Prawo za Swój lud i potem został ukarany za jego grzech.

Pytanie 46: Czy Jezus kiedykolwiek zgrzeszył?
Nie. Jezus żył bezgrzesznie.

Pytanie 47: Jak Syn Boży mógł cierpieć?
Syn Boży stał się człowiekiem, aby mógł być posłusznym i cierpieć.

Pytanie 48: Za kogo Chrystus był posłuszny i cierpiał?
Za wszystkich, których powierzył mu Ojciec.

Pytanie 49: Jak Chrystus żył na ziemi?
W ubóstwie i cierpieniu.

Pytanie 50: Jak Jezus umarł?
Bolesną i haniebną śmiercią na krzyżu.

Pytanie 51: Czym jest ofiara odkupienia?
Zaspokojeniem przez Chrystusa wymagania Bożej sprawiedliwości poprzez cierpienie i śmierć w miejsce grzeszników.

Pytanie 52: Co Bóg Ojciec zagwarantował w przymierzu łaski?
Usprawiedliwienie i uświęcenie wszystkich, za których Chrystus umarł.

Pytanie 53: Jak Bóg może cię usprawiedliwić?
Wybaczając mi wszystkie grzechy i uznając mnie za sprawiedliwego.

Pytanie 54: Jak Bóg może cię uświęcić?
Uświęcając moje serce i moje zachowanie.

Pytanie 55: Co musisz zrobić aby być zbawionym?
Wyznać swoje grzechy, uwierzyć w Chrystusa i żyć nowym życiem.

Pytanie 56: Jak możesz wyznać swój grzech?
Żałując za grzech tak, aby go nienawidzić i odwrócić się od niego.

Pytanie 57: Dlaczego masz nienawidzić i odwrócić się od swojego grzechu?
Gdyż nie podoba się on Bogu.

Pytanie 57: Dlaczego masz nienawidzić i odwrócić się od swojego grzechu?
Gdyż nie podoba się on Bogu.

Pytanie 58: Co to znaczy wierzyć w Chrystusa?
Ufać tylko Jemu jako Zbawcy.

Pytanie 59: Czy możesz z własnej woli odwrócić się od grzechu i uwierzyć?
Nie. Nie mogę zrobić nic dobrego bez udziału Ducha Świętego.

Pytanie 60: W jaki sposób otrzymujesz pomoc Ducha Świętego?
Bóg daje Ducha Świętego tym, którzy go proszą.

Pytanie 61: Kiedy umarł Chrystus?
Około dwa tysiące lat temu.

Pytanie 62: Jak grzesznicy przed jego śmiercią zostali zbawieni?
Przez wiarę w Mesjasza, który miał przyjść.

Pytanie 63: Jak okazali swoja wiarę?
Przez składanie ofiar, które nakazał Bóg.

Pytanie 64: Co przedstawiały te ofiary?
Chrystusa, Baranka Bożego, który miał przyjść, aby umrzeć za grzeszników.

Pytanie 65: Ile urzędów sprawuje Pan Jezus jako obiecany Mesjasz?
Sprawuje trzy urzędy.

Pytanie 66: Jakie to urzędy?
Urzędy proroka, kapłana i króla.

Pytanie 67: Co robi Chrystus jako prorok?
Uczy mnie czym jest wola Boża.

Pytanie 68: Co robi Chrystus jako kapłan?
Zmarł za moje grzechy i modli się za mnie.

Pytanie 69: Co robi Chrystus jako król?
Panuje nade mną i broni mnie.

Pytanie 70: Dlaczego potrzebujesz Chrystusa jako proroka?
Dlatego, że z natury jestem nieświadomy.

Pytanie 71: Dlaczego potrzebujesz Chrystusa jako kapłana?
Dlatego, że jestem winny łamania Bożego Prawa.

Pytanie 72: Dlaczego potrzebujesz Chrystusa jako króla?
Ponieważ jestem słaby i bezbronny.

Pytanie 73: Ile przykazań Bóg napisał na kamiennych tablicach?
Dziesięć przykazań.

Pytanie 74: Czego dowiadujesz się z pierwszych czterech przykazań?
Co to znaczy kochać Boga i służyć Mu.

Pytanie 75: Czego dowiadujesz się z ostatnich sześciu przykazań?
Co to znaczy kochać i służyć mojemu bliźniemu.

Pytanie 76: Jak można podsumować Dziesięć Przykazań?
Kochaj Boga z całego serca swego, a bliźniego jak siebie samego.

Pytanie 77: Kto jest moim bliźnim?
Każdy jest moim bliźnim.

Pytanie 78: Czy Bogu podoba się, kiedy Go kochasz i służysz Mu?
Tak. Bóg kocha tych, którzy Go kochają.

Pytanie 79: Czy Bóg jest zawiedziony tymi, którzy odmawiają mu miłości i posłuszeństwa?
Tak. Bóg gniewa się na niegodziwych każdego dnia.

Pytanie 80: Jak brzmi pierwsze przykazanie?
„Nie będziesz miał innych bogów obok mnie”.

Pytanie 81: Czego uczy pierwsze przykazanie?
Oddawania czci prawdziwemu Bogu i tylko Jemu.

Pytanie 82: Jak brzmi drugie przykazanie?
„Nie czyń sobie podobizny rzeźbionej czegokolwiek, co jest na niebie w górze i na ziemi w dole, i tego, co jest w wodzie pod ziemią. Nie będziesz się im kłaniał i nie będziesz im służył, gdyż Ja, Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze winę ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą, a okazuję łaskę do tysiącznego pokolenia tym, którzy mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.”

Pytanie 83: Czego uczy drugie przykazanie?
Oddawania czci Bogu tylko tak, jak tego nakazał – bez posągów i obrazów.

Pytanie 84: Jak brzmi trzecie przykazanie?
„Nie nadużywaj imienia Pana, Boga twego, gdyż Pan nie zostawi bez kary tego, kto nadużywa imienia Jego.”

Pytanie 85: Czego uczy trzecie przykazanie?
Godnego używania Bożego imienia, szczególnie przy składaniu przysięgi.

Pytanie 86: Jak brzmi czwarte przykazanie?
„Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką swoją pracę, ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego: Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach. Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go.”

Pytanie 87: Czego uczy czwarte przykazanie?
Aby pracować przez sześć dni i święcić Sabat.

Pytanie 88: Jaki dzień tygodnia jest chrześcijańskim Sabatem?
Pierwszy dzień tygodnia – Dzień Pański.

Pytanie 89: Dlaczego nazywa się on Dniem Pańskim?
Ponieważ tego dnia Pan wstał z martwych.

Pytanie 90: Jak należy zachować Dzień Pański?
Odpoczywać od codziennej pracy i wiernie wielbić Boga.

Pytanie 91: Jak brzmi piąte przykazanie?
„Czcij ojca swego i matkę swoją, aby długo trwały dni twoje w ziemi, którą Pan, Bóg twój, daje tobie.”

Pytanie 92: Czego uczy piąte przykazanie?
Aby kochać i być posłusznym moim rodzicom i innym osobom, które Bóg ustanowił, aby mnie prowadziły i uczyły.

Pytanie 93: Jak brzmi szóste przykazanie?
„Nie zabijaj.”

Pytanie 94: Czego uczy szóste przykazanie?
Aby nie odbierać niczyjego życia w sposób niesprawiedliwy.

Pytanie 95: Jak brzmi siódme przykazanie?
„Nie cudzołóż.”

Pytanie 96: Czego uczy siódme przykazanie?
Czystości serca, mowy i zachowania.

Pytanie 97: Jak brzmi ósme przykazanie?
„Nie kradnij.”

Pytanie 98: Czego uczy ósme przykazanie?
Aby nie brać niczego co należy do kogoś innego.

Pytanie 99: Jak brzmi dziewiąte przykazanie?
„Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.”

Pytanie 100: Czego uczy dziewiąte przykazanie?
Aby zawsze mówić prawdę.

Pytanie 101: Jak brzmi dziesiąte przykazanie?
„Nie pożądaj domu bliźniego swego, nie pożądaj żony bliźniego swego ani jego sługi, ani jego służebnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego.”

Pytanie 102: Czego uczy dziesiąte przykazanie?
Aby być zadowolonym z tego co daje mi Bóg.

Pytanie 103: Czy jesteś w stanie doskonale przestrzegać Dziesięciorga Przykazań?
Nie. Od upadku Adama jedynie Jezus był w stanie to zrobić.

Pytanie 104: Jaki jest pożytek z Dziesięciu Przykazań?
Uczą mnie co podoba się Bogu i jak bardzo potrzebuję zbawiciela.

Pytanie 105: Czym jest modlitwa?
Modlitwa to prośba skierowana do Boga o rzeczy, które obiecał nam w Biblii i podziękowanie za to co nam dał.

Pytanie 106: W czyim imieniu się modlimy?
Jedynie w imieniu Chrystusa.

Pytanie 107: Co nam dał Chrystus, aby uczyć nas o modlitwie?
Modlitwę Pańską.

Pytanie 108: Jak brzmi Modlitwa Pańska?
„Ojcze nasz, który jesteś w niebie, Święć się imię Twoje, Przyjdź Królestwo Twoje, Bądź wola Twoja, jak w niebie, tak i na ziemi, Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj, i odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom, i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego, Albowiem Twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen.”

Pytanie 109: O ile rzeczy modlimy się w Modlitwie Pańskiej?
Sześć.

Pytanie 110: O co modlimy się w pierwszej prośbie?
„Święć się imię Twoje.”

Pytanie 111: Co to znaczy kiedy modlimy się “Święć się imię Twoje”?
Prosimy Boga aby pomógł nam i całemu stworzeniu wielbić Jego imię.

Pytanie 112: O co modlimy się w drugiej prośbie?
“Przyjdź Królestwo Twoje”.

Pytanie 113: Co to znaczy kiedy modlimy się “Przyjdź Królestwo Twoje”?
Prosimy Boga aby nakłonił coraz więcej ludzi do wiary i posłuszeństwa ewangelii.

Pytanie 114: O co modlimy się w trzeciej prośbie?
„Bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi”.

Pytanie 115: Co to znaczy kiedy modlimy się “Bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi”?
Prosimy Boga, aby sprawił żebyśmy byli zdolni i skłonni służyć Mu tak jak robią to aniołowie w niebie.

Pytanie 116: O co modlimy się w czwartej prośbie?
“Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”.

Pytanie 117: Co to znaczy kiedy modlimy się “Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”?
Prosimy Boga, aby dał nam to, czego naprawdę potrzebujemy.

Pytanie 118: O co modlimy się w piątej prośbie?
“Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”.

Pytanie 119: Co to znaczy kiedy modlimy się “Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”?
Prosimy Boga, aby odpuścił nam nasze winy przez wzgląd na Chrystusa i sprawił, żebyśmy byli chętni do przebaczenia innym.

Pytanie 120: O co modlimy się w szóstej prośbie?
“Nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego”.

Pytanie 121: Co to znaczy kiedy modlimy się “Nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego”?
Prosimy Boga, aby uchronił nas przed pokusami albo umocnił nas abyśmy mogli przezwyciężyć pokusy.

Pytanie 122: Ile jest sakramentów?
Dwa.

Pytanie 123: Jak się nazywają?
Chrzest i Wieczerza Pańska.

Pytanie 124: Kto ustanowił te sakramenty?
Pan Jezus Chrystus.

Pytanie 125: Po co Chrystus ustanowił te sakramenty?
Aby oddzielić nas od świata, dać nam pocieszenie i siłę.

Pytanie 126: Jaki znak jest użyty przy chrzcie?
Obmycie wodą.

Pytanie 127: Co oznacza to obmycie wodą?
Złączenie z Chrystusem przez oczyszczenie jego krwią.

Pytanie 128: W czyim imieniu jesteś ochrzczony?
W imieniu Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Pytanie 129: Kto powinien być ochrzczony?
Wierzący i ich dzieci.

Pytanie 130: Dlaczego chrzcimy nawet niemowlęta?
Dlatego, że jesteśmy posłuszni przykazaniu danemu przez Boga Abrahamowi.

Pytanie 131: Co Jezus powiedział o małych dzieciach?
“Zostawcie dzieci w spokoju i nie zabraniajcie im przychodzić do mnie albowiem do takich należy Królestwo Niebios”.

Pytanie 132: Do czego nawołuje twój chrzest?
Do podążania za Chrystusem.

Pytanie 133: Jaki znak jest użyty w Wieczerzy Pańskiej?
Spożywanie chleba i wina na pamiątkę cierpienia i śmierci Jezusa.

Pytanie 134: Co oznacza chleb?
Ciało Chrystusa ofiarowane za nasze grzechy.

Pytanie 135: Co oznacza wino?
Krew Chrystusa przelaną za nasze grzechy.

Pytanie 136: Kto ma prawo przystąpić to Wieczerzy Pańskiej?
Ci, którzy pokutują za swoje grzechy, wierzą w Chrystusa i żyją nowym życiem.

Pytanie 137: Czy Chrystus po pogrzebie pozostał w swoim grobie?
Nie. Wstał z grobu trzeciego dnia.

Pytanie 138: Gdzie Jezus jest teraz?
Po prawicy Bożej, modli się za nas.

Pytanie 139: Czy Pan Jezus przyjdzie powtórnie na ziemię?
Tak! Wróci, aby sądzić świat w dniu ostatecznym.

Pytanie 140: Co stanie się z nami po śmierci?
Nasze ciała wrócą do ziemi, a nasze dusze pójdą do Boga.

Pytanie 141: Czy ciała wszystkich umarłych zmartwychwstaną?
Tak. Jedni do życia wiecznego, a inni do wiecznego potępienia.

Pytanie 142: Co Bóg zrobi z niewierzącymi w dniu ostatecznym?
Wrzuci ich do ognistego jeziora, wraz z szatanem i jego aniołami.

Pytanie 143: Jak będzie wyglądać jezioro ogniste?
Będzie to okropne miejsce, gdzie straceni będą wiecznie cierpieć za swoje grzechy.

Pytanie 144: Co Bóg zrobi z wierzącymi w dniu ostatecznym?
Da im mieszkanie w nowym niebie i nowej ziemi.

Pytanie 145: Jak będzie wyglądać nowe niebo i nowa ziemia?
Będzie to wspaniałe, radosne miejsce, gdzie zbawieni będą na zawsze z Jezusem.


Tłumaczenie: Joanna Haralson
Korekta: Paweł Bartosik